معرفی و اطلاعات فیلم لایه های دروغ

همه چیز درباره جشنواره فجر ۱۴۰۰

لایه های دروغ به کارگردانی رامین سهراب اولین فیلم محصول مشترک ایران و فنلاند است که قرار است در جشنواره فجر به نمایش در بیاید. لایه های دروغ فضایی اکشن و جنایی دارد و از بازیگران ایرانی و فنلاندی بهره برده است.

اولین واکنش منتقدان به فیلم لایه‌های دروغ رامین سهراب

کمال پورکاوه

اگر اکشنهای چاک نوریس و جکی چان را در دهه هشتاد میلادی دیده باشید، حتما با بدلِ هندیِ آن‌ها هم که از طریق نوار ویدئو به دست ما می‌رسید، آشنا هستید. کپی‌های نازلی که با تقلیدی ناشیانه از این اکشنها، حتی آسان‌گیرترین تماشاگران را هم به جای اینکه دچار هیجان نماید، به خنده وا می‌داشت.
حالا لایه‌های دروغ، چهل سال بعد از تماشای آن نوارهای ویدئو، دست به بازسازیِ نسخه‌ای مشابه همان‌زی مووی‌ها زده و با تجملاتی دانستن عناصری چون داستان، فیلمنامه، شخصیت‌پردازی و باورپذیری، یکسره به سراغ طراحیِ صحنه‌هایی از نبرد تن به تن قهرمان اصلی‌اش (با بازی خود جناب کارگردان) با شرورهایی از جنس پت و مت می‌رود.
لایه‌های دروغ بیش از آنکه به چیزی به اسم «فیلم» شبیه باشد، به یک سیرک از جنس حرکات محیر العقول «خلیل عقاب» شبیه است که می‌کوشد به تماشاگرش بگوید: دیدی چقدر قشنگ محافظانِ کت و شلوارپوش را نقش بر زمین کرد؟

این ساخته رامین سهراب که در شیوه روایتش، شباهت عجیبی به ویدیو‌های ایرج ملکی پیدا کرده است، یکی از توهین‌آمیزترین آثاری است که به بخش مسابقه چهلمین جشنواره فیلم فجر راه پیدا کرده است و این سوال مهم و اساسی را از هیات انتخاب به پیش می‌آورد که بر پایه کدام متر و معیاری، لایه‌های دروغ به مهمترین جشنواره سینماییِ ما راه پیدا میکند و بسیاری از آثار در خور اعتنا، پشت در جشنواره می‌مانند.
اگر به ژانر اکشن علاقمند هستید و به فیلمهای آمریکایی نیز دسترسی ندارید، تماشای اکشنهای هندی دهه نود پیشنهاد بهتر و آبرومندانه‌تری از این اثر مدعی ارتقاء اکشن سینمای ایران به نظر می‌رسد.

۳ نکته درباره فیلم لایه های دروغ

• فیلمنامه غیر قابل قبول
• طراحی سکانس های اکشن کلیشه‌ای
• بازی خارج از استاندارد همه بازیگران
• خلاصه داستان لایه های دروغ

 

نقد شفاهی سید احسان عمادی بر فیلم لایه های دروغ

رضا صائمی

بدون شک یکی از شگفت‌های جشنواره چهلم «لایه‌های دروغ» بود. شگفتی از این حیث که از دل فیلمی اکشن، یک کمدی ناخواسته بیرون می‌آید. این کمدی از همان آغاز از تیتراژ ابتدایی فیلم که مدام با نام رامین سهراب به عنوان مسئول بخش‌های گوناگون فیلم روبرو می‌شویم شروع شده و تا تیتراژ پایانی که با صحنه‌هایی از پشت صحنه همراه است ادامه می‌یابد. فیلم حتی اکشن هم نیست بلکه بیشتر کاریکاتوری از اکشن است با بازی‌ها و دیالوگ‌هایی نخ نمایی که باعث حیرت می‌شود. حیرت از اینکه چطور فیلمساز و عوامل فیلم دست به تولید چنین فیلمی در عصر حاضر زده اند. فیلمی که نه تنها جایش در جشنواره نیست که قطعا جای هر فیلم بیرون مانده از جشنواره را هم ضایع کرده است. صحنه‌های زد و خورد و تعقیب و گریز که اگزجره و تصنعی است جای خود، فیلمنامه آنقدر سست و بی‌منطق و بی‌مایه است که حتی اگر صحنه‌های اکشن آن را حرفه‌ای بود باز هم چیزی به اسم فیلم شکل نمی‌گرفت! لایه‌های دروغ بیشتر یک شلوغ کاری تصویری و رزمی است که به جای آنکه مخاطب را سرگرم و هیجان زده کند می‌خنداند.

۳ نکته درباره فیلم لایه های دروغ

• فیلم تک نفره با حضور محوری رامین سهراب
• اکشن نمایی به اکشن‌سازی
• کمدی ناخواسته و کاراکترهای کاریکاتوری

سید آریا قریشی

دل آدم موقع تماشای چنین فیلم‌هایی می‌سوزد! در این فیلم‌های ساده‌انگارانه، معمولاً صداقتی وجود دارد که این حس دلسوزی را افزایش می‌دهد. سازندگان چنین فیلم‌هایی، معمولاً پیش خودشان فکر می‌کنند که دارند فیلم‌هایی جدی و مهم می‌سازند. اما نتیجه – متأسفانه – چیزی جز خندیدن تماشاگر به جدی‌ترین لحظات فیلم نیست. سازندگان لایه‌های دروغ برای ساخت سکانس‌های اکشن واقعاً زحمت کشیده‌اند (در کنار تمام ایرادات حیرت‌انگیز فیلم، نباید انکار کرد که برخی از سکانس‌های اکشن فیلم سطحی به‌مراتب بالاتر از اکثر تجربیات ناکام سینمای ایران در عرصه دارند). اما وقتی نه شخصیت‌پردازی درستی در کار است و نه منطقی در داستان رعایت می‌شود، چند لحظۀ خوب نمی‌تواند کوچک‌ترین کمکی به فیلم کند. مشکل در درجۀ اول به این برمی‌گردد که سازندگان فیلم صرفاً به تقلید از الگوهایی روی آورده‌اند که در ایران قابل باور نیستند. نباید فراموش کرد که برخی از ژانرها ممکن است در یک فرهنگ خاص باورپذیر باشند اما در یک فرهنگ دیگر باید ویژگی‌های بومی پیدا کنند. ویژگی‌های بومی لایه‌های دروغ در حد نمایش یک قهوه‌خانه و یک خانۀ سنتی باقی می‌ماند. به‌جز این، آن‌چه از فیلم باقی می‌ماند چیزی نیست جز رفتارهای اغراق‌شده و باورناپذیر شخصیت‌ها، داستانی نحیف که صرفاً بهانه‌ای برای درگیری‌های طولانی است، و دیالوگ‌هایی سطحی و تأسف‌آور. نمونه‌های مشابه چنین فیلمی در آمریکا عمدتاً حتی اکران هم نمی‌شوند و مستقیماً در بازار نمایش خانگی پخش می‌شوند اما از عجایب روزگار این است که چنین فیلمی در ایران سر از جشنوارۀ فیلم فجر درآورده است. رامین سهراب هم از نظر بدنی می‌تواند از پس اجرای سکانس‌های درگیری برآید و هم – در مقام کارگردان – می‌تواند سکانس‌های اکشنی با کیفیتی بالاتر از استانداردهای سینمای ایران بسازد، اما – لااقل آن‌طور که از این فیلم برمی‌آید – متأسفانه نه بازیگر خوبی است و نه توانایی خلق یک داستان باورپذیر و لااقل متوسط را در ژانر اکشن دارد.

۳ نکته درباره فیلم لایه های دروغ

• چند صحنه درگیری با اجرایی قابل قبول
• استفاده از یک الگوی روایی کهنه و یادآور بازی‌های رایانه‌ای دهه ۹۰ میلادی
• انواع‌واقسام بی‌منطقی‌های داستانی

نقد شفاهی کمال پورکاوه بر فیلم لایه های دروغ

علی نعیمی

بدون شک لایه‌های دروغ بدترین فیلم تاریخ سینمای ایران از زمان ساخت فیلم دختر لر است. حتی نمی‌توان واژه فیلم را به این ملغمه بی سر و ته اطلاق کرد. سینمای ایران در حالی پا به قرن جدید می‌گذارد که در چهلمین دوره جشنواره فیلم فجر هیات انتخاب جشنواره یک فیلم مبتدی از یک کارگردان ناشناس را به آثار مطرح سینماگران برجسته ترجیح می‌دهد و نتیجه آن می‌شود که شاهد ابتذال در تمامی عناوین سینمایی باشیم. از بازیگری و کارگردانی تا مقوله تولید مشترک که این آخری از همه بیشتر روی اعصاب است. بنیاد سینمایی فارابی بعد از ۴۰ سال آزمون و خطا در تولید فیلم حتی به این سطح از فهم نرسیده است که بودجه دولتی و بیت‌المال را خرج چه کسی می‌کند؟ اساسا رامین سهراب با چه رزومه و شناختی وارد این سینما شده است و با بودجه بخش دولتی اثری فاقد وجاهت نمایشی ساخته است؟ جشنواره فیلم فجر با این اثر اعتبار و آبروی چهل ساله‌اش را یک شبه به باد داد.

 

خلاصه داستان لایه‌های دروغ

لایه های دروغ در ژانر اکشن ساخته شده و همین ویژگی آن را متمایز از فیلم‌های این سال‌های سینمای ایران کرده است.

 

بازیگران فیلم لایه های دروغ

رامین سهراب، آنتی رینی، سونیا فارلینگ، آنو سینی‌سالو، نادر فلاح، آرمان درویش، مجید سعیدی، میلاد میرزایی، فرشاد اسدالله‌پور، روشنک گرامی و پپه کارای بازیگران لایه های دروغ هستند.

 

عوامل فیلم لایه های دروغ

بنیاد فارابی در تولید این فیلم که محصول مشترک سینمای ایران و فنلاند است مشارکت داشته است.

مارک هابسن مدیر فیلمبرداری، آنتون یوکی‌کاناس طراح نور، بابک اردلان صدابردار، حسین صالحیان طراح گریم، مهدی عباسی‌پور مدیر تدارکات، مهسا جلیل‌پور و شیوا اکبری طراح صحنه، تینا سهیلی طراح لباس، افشین رضایی برنامه‌ریز، ابراهیم اشرفی فیلمبردار، آیدا اورنگ مشاور رسانه‌ای، سارا سالک روابط عمومی و محسن صرافی جانشین تهیه‌کننده و مجری طرح، عوامل این فیلم سینمایی هستند.

 

حاشیه‌های فیلم لایه های دروغ

رامین سهراب کارگردان: من از پنج سالگی دوست داشتم به ایران بازگردم و ژانر اکشن را زنده کنم چون متاسفانه با گذر سال‌ها ژانر اکشن کنار گذاشته شده بود و امیدوارم موفق شده باشم.  دلیل انگلیسی صحبت کردن بادیگاردها این بود که بتوانیم فیلم را به شیوه بین‌المللی نشان دهیم ضمن این که چون قرار است فیلم نمایش‌های بین‌المللی داشته باشد بهتر این بود که درصد زبان انگلیسی بیشتر باشد. ژانر اکشن، ژانر و نحوه ساخت مخصوص خود را دارد و خیلی نمی‌توان آن را با دیگر آثار ایرانی مقایسه کرد. خیلی دوست داشتم وقتی فیلم من خارج از ایران نمایش پیدا می‌کند پلیس ایران را کاریزماتیک و جذاب نشان دهم. من نگرانی بابت برگشت مالی کار ندارم چون فیلم بین‌المللی است و اکران خارجی هم خواهد داشت. من این اثر را با قلبم ساختم حتی اگر بازگشت مالی هم نداشته باشد.

محسن صرافی تهیه کننده: بابت ارائه نظرات اهالی رسانه تشکر می‌کنم اما ترجیحم این است که پاسخی به نظراتی که در آن‌ها توهین است، نداشته باشم.  رامین سهراب با ادبیات ایران به خوبی آشنا نیست و ۵ سالگی ایران را ترک کرده است. اما فکر می‌کنم این فیلم محترم است و ۱۰ سال از عمر بعضی از عوامل برای ساخت این فیلم صرف شده است و تجربه‌ای اتفاق افتاد که در آینده پخته‌تر می‌شود. دوست داریم این فیلم را در شهرستان‌های دورافتاده هم اکران کنیم و امیدوار هستم که مخاطبان جوان و نوجوان از تماشای این اثر استقبال کنند. در کار تولید مشترک نیاز است که میان ۲ کشور همکاری و تعامل شکل بگیرد و با هم هماهنگ شوند. این تعامل حتی در بعضی از موارد شامل تعامل سفرای دو کشور نیز می‌شود. بنیاد سینمایی فارابی نیز در وجه تسهیل‌گر امور برای ما وارد شد و‌ جدا از بحث مالی تعامل خوبی با ما داشت.

پوستر فیلم سینمایی لایه های دروغ