بهترین پوستر فیلم ۲۰۲۱

نکته اصلی در انتخاب و معرفی فهرست بهترین پوستر فیلم ۲۰۲۱ این است که مانند هر نمونه دیگری کامل نیست و تابع سلیقه و نگاه صاحبان آن است؛ شاید فقط این مهم است که به‌نوعی به تجلیل از خود سینما پرداخته است. همان‌طور که می‌دانید پوسترها معمولاً از اولین تصاویری هستند که فیلمسازان به واسطه آن‌ها، رنگ‌ها و احساسات فیلم‌شان را با ما در میان می‌گذارند و حتی گاه از آن‌ها به عنوان بیانیه‌هایی جسورانه یا غیرمنتظره بهره می‌برند. به هر حال، این پوسترها هرگز جایی نرفته بودند، حتی در روزگاری که فیلم‌ها جایی در سینماها نداشتند.

 

آنِت | لئوس کاراکس

موج‌ها درهم‌شکننده‌اند و باران بی‌امان می‌بارد اما هِنری مک‌هِنری و همسرش، آن، همچنان به سوی زوال خود والس می‌روند. لئوس کاراکس با «آنت» فیلمی اپرایی، ملودراماتیک و ابسورد ساخته که بخشی از آن یک درام خانوادگی است، بخشی یک داستان عاشقانه، و بخشی هم حکایتی هشداردهنده درباره این‌که هنر، وقتی تعریف‌کننده شما شود، چه‌قدر می‌تواند از مرحله پرت شود. پوستر بر تضاد میان رنگ آبی کف‌آلود و جلوه‌هایی پراکنده از زرد خردلی تکیه دارد؛ این دو نباید با هم به سوی امواج بروند اما پوستر، ترانه‌ای فوق‌العاده زیبا و جسورانه را فریاد می‌زند. می‌شد هرج‌ومرجی به‌مراتب وسیع‌تر را هم در پوستر به نمایش گذاشت اما با تمرکز روی زوج (به جای دخترشان که نام فیلم هم از اوست) تماشاگر بیش‌تر به این نکته نزدیک می‌شود که چقدر خطر (ریسک) نگه داشتن دست دیگری می‌تواند برای شما هزینه داشته باشد.

گزارش فرانسوی | وس اندرسن

بی‌تردید خیلی‌ها این پوسترهای سنتی را از بهترین‌های سال می‌دانند. فیلم اندرسن نامه‌ای عاشقانه است به «نیویورکر»، به ژورنالیسم و به لذت‌های خواندن داستان‌های طولانی ژورنالیستی؛ و همین طور به لذت‌های زندگی در تنهایی خارج از کشور به عنوان یک میهن‌پرست سابق! در این مورد، در روزهای اکران فیلم، دو پوستر «نهایی» عرضه شدند. یکی پوستری با پس‌زمینه فیروزه‌ای که انگار ادای دینی است به هشتمین آلبوم گروه موسیقی بیتلز با نام «گروه موسیقی باشگاه بی‌کسان گروهبان پِپر» که زمانی با معنی به نظر می‌رسد که «فرنچ دیسپچ» یا گزارش فرانسوی را به عنوان فیلمی غنی از داستان‌های متفاوت، شخصیت‌های غیرقراردادی و پرسوناهای منحصربه‌فرد در نظر بگیریم.

پوستر دوم بیش‌تر به ساختار «نیویورکر» شباهت دارد و در اصل چهار پوستر مختلف است برای چهار فیلم کوتاه متفاوتی که در این فیلم جُنگی هر یک داستانی را روایت می‌کنند. این پوسترهای غنی و رنگارنگ از ژاوی آزنارِز (تصویرگر) و اریکا دورن (طراح گرافیک) – دو هنرمندی که داستان فوق‌العاده‌شان درباره چگونگی طراحی این پوسترها واقعاً خواندنی است – به شکل شگفت‌انگیزی چشم‌انداز خیال‌بافانه، بازیگوشانه و شهرفرنگ‌گونه جدیدترین اثر اندرسن را ثبت کرده‌اند و جزو بهترین پوستر فیلم ۲۰۲۱ بود.

دست خدا | پائولو سورنتینو

این داستان بلوغ از کارگردان برجسته سینمای ایتالیا را می‌توان فلینی‌وار و به سبک «آمارکورد» توصیف کرد؛ با نگاهی زنده به زندگی ایتالیایی، با تمام آزمون‌ها و رنج‌ها و خنده‌ها و اشک‌هایش. داستان، درباره پسرکی است که عشق خود به فوتبال را دنبال می‌کند ولی یک تراژدی خانوادگی را تجربه می‌کند که بر آینده نویدبخش اما نامعلوم او به عنوان یک فیلم‌ساز تأثیر مستقیم می‌گذارد. فیلم با لحظه‌ای کلیدی و چشمگیر از سوررئالیسم یا رئالیسم جادویی در خانه‌ای مخروبه شروع می‌شود؛ زنی که در ظاهر از بیماری روانی رنج می‌برد و از سوی دیگر، رفتار خیلی بدی با او می‌شود، خودش را در خانه‌ای اعیانی اما ویران، رهاشده و گم‌شده می‌بیند؛ مکانی که در آن، یک لوستر بزرگ روی زمین افتاده است. تصویر، تداعی‌گر است و کمی تیره‌وتار اما ایده‌های خود درباره سرنوشت و تقدیر را به تماشاگر منتقل می‌کند.

انسان‌ها | استیون کرم

یک شام خانوادگی در جشن شکرگزاری معمولاً باید (دست‌کم در سینما) گرما و صمیمیت و آرامش بی‌پایان را به نمایش بگذارد؛ اما این پوستر انرژی شومی در خود دارد که از سایه‌های پشت شخصیت جِین هودی‌شِل (تنها بازیگر فیلم که در نمایش‌نامه برادوی خودش هم بازی کرده و درخشیده) می‌آید که یک‌سوم پایین پوستر را در تاریکی و ظلمت فرو برده است. یک‌سوم بالایی هم کثیف و خالی است؛ و لبخندی کوچک از بینی فلدستاین، تلاش دارد شادمانی تعطیلات را به میز شام بیاورد اما می‌توانید چیزی شوم را در فضای خالی میان دست‌های به‌هم‌پیوسته این خویشاوندان احساس کنید؛ آدم‌هایی که گویی به‌سختی می‌کوشند کنار هم باقی بمانند.

شب گذشته در سوهو | ادگار رایت

هر کسی می‌تواند از میان گنجینه پوسترهای شگفت‌انگیز جدیدترین فیلم ادگار رایت یکی را برگزیند و جزو فهرست بهترین پوستر فیلم ۲۰۲۱ بداند. به عبارت دیگر، اگر امسال بخواهید فیلمی را انتخاب کنید که بهترین پوسترها برای آن طراحی شده‌اند، همین «شب گذشته در سوهو» گزینه مناسبی است. در این پوستر از جیمز پترسنِ هنرمند، آب‌رنگ‌‌های روح‌مانند به اندازه خود فیلم، چشمگیر و فراموش‌نشدنی‌اند. فیلم گمگشتگی دختری را در لندن روایت می‌کند که کابوسی وحشتناک از گذشته، روزگارش را تسخیر می‌کند. «شب گذشته در سوهو» مملو از اغوا و معما و قتل است؛ و البته با ترسی ناشی از دچارشدن به جنونی برآمده از گناهان گذشته. پوستر پترسن، همه این‌ها را در یک تصویر دلربا گنجانده است که چند نگاه خیره نگران هم دارد.

تراژدی مکبث | جوئل کوئن

نبوغ این پوستر را احتمالاً می‌توان در صراحت و بی‌پردگی آن یافت؛ بدون هیچ سایه‌ای که بتوان از آن گفت و یک طراحی ابتدایی و ساده از کاردی خونین و سر پادشاهی که از تن او جدا شده است؛ اما در چگونگی نگارش عنوان فیلم هم می‌توان اشاره‌ای زیرکانه به این موضوع یافت که فیلم چه‌قدر کلاسیک و توأمان ساختارشکن است. هر کسی جرأت نمی‌کند با واژگان ویلیام شکسپیر دربیفتد ولی این‌جا رویداد اصلی، خود تراژدی، به دو نیم تقسیم شده است و سایر حروف انگار به‌اجبار در خطوط جا گرفته یا از هم فاصله گرفته‌اند؛ و البته که این‌ها برآمده از هوی و هوس کوئن است. طراح مشهور ایدل رودریگز، خالق این پوستر است که همین جوری به‌راحتی ممکن است با یک پوستر دانش‌آموزی برای یک نمایش مدرسه‌ای اشتباه گرفته شود.

بدترین آدم دنیا | یواخیم تریئر

این زن واقعاً بد به نظر نمی‌رسد، این طور نیست؟ فیلم از این ایده بهره و لذت برده است که شما احتمالاً در حق دیگری کارهای وحشتناکی کرده‌اید تا فقط برای لحظه‌ای هیجان و شادی را در زندگی خودتان به دست بیاورید. ریناته رینسوه – که در نقش اصلی «بدترین آدم دنیا» درخشیده است – به سوی یک فانتزی می‌دود، یک شروع تازه؛ اما در حرکت خشک شده است، با همان انرژی‌ای که فقط در روزها و هفته‌های اولی پیدا می‌شود که شما سریع و شدید عاشق کسی می‌شوید. البته که عنوان فیلم طعنه‌آمیز است اما اثر جدید یواخیم تریئر و پوسترش، فاقد تلخی است. بیش‌تر مثل یک چشمک است و پذیرش چیزهای ناکاملی که خوب احساس می‌شوند؛ و همین طور موقعیت‌های در ظاهر تمام‌عیار و بی‌نقصی که همچنان پایان خودشان را خواهند داشت.

نقد یحیا نطنزی بر فیلم بدترین آدم دنیا

خاطره | آپیچاتپونگ ویراستاکول

چنین فیلمی به جای داستان‌گویی ساده و سرراست، سراغ حسی از گم‌گشتگی و منگی می‌رود یا به عبارت دیگر، پریشانی، تعمق و تمدد اعصاب را در اولویت به داستان‌گویی قرار می‌دهد. جلوه‌ای از این رویکرد، در واژگون کردن دو حرف از عنوان فیلم روی پوستر هم دیده می‌شود؛ در حالی که تصویری نیم‌رخ از تیلدا سویینتن روی تصویری بیرونی از درختان انبوه، برهم‌نمایی (سوپرایمپوز) شده است. واقعاً به‌سختی می‌شود دلیل تأثیرگذاری بالای این پوستر را توضیح داد. آیا به این دلیل است که سویینتن بی‌حرکت است ولی هم‌زمان انگار می‌خواهد از واقعیت بیرون بزند؟ یا ترکیب تک‌رنگ پوستر است که انگار صدها طیف متفاوت از خاکستری را در خود جای داده است؟

قدرت سگ | جین کمپیئن

می‌شود گفت که جین کمپیئن، زمخت‌ترین و بی‌تمدن‌ترین فیلمش را ساخته است؛ فیلمی معادل «خون به‌پا می‌شود» در کارنامه‌اش که البته کاملاً از دریچه نگاه و مطابق با حال‌وهوای آثار اوست. «قدرت سگ» مثل رساله‌ای است در باب مردی و نرینگی؛ و داستان، درباره گله‌داری سلطه‌جو اما جذاب است که در اصل، جنگی احساسی را با همسر جدید برادرش و پسر نوجوان او به دلایلی پیچیده آغاز می‌کند. البته که داستان درباره تنهایی، کنترل و هویت هم هست. یک گل کاغذی زیبا هم در فیلم جای دارد که نماد معصومیت، زیبایی و آسیب‌پذیری است؛ اما توأمان یک پیچیدگی پرجزییات و چندلایه را به نمایش می‌گذارد که بعداً وارد داستان و بازی نیز می‌شود. انتخاب چنین تصویر باشکوهی برای طراحی پوستر واقعاً هوشمندانه است.

 

مامان کوچولو | سلین سیاما

پس از عظمت و شکوه «پرتره بانویی در آتش»، خیلی‌ها نگران این موضوع بودند که فیلم بعدی سلین سیاما در قیاس با آن، کوچک به نظر برسد. «مامان کوچولو» هم در ظاهر چنین است اما این موضوع هم کاملاً عمدی است. داستان درباره دو قهرمان کوچک است که یکدیگر را پیدا می‌کنند و مادرانگی، دوستی و خاطره در جنگلی درهم پیچیده می‌شود. پوستر کیفیتی بازیگوشانه و وصله‌دوزی‌شده دارد؛ چشم‌اندازی نقاشی‌شده، دو خواهر دوقلو را در خود جای داده است که با عشق و اعتماد به هم نگاه می‌کنند و از گذران روزی بیرون از خانه لذت می‌برند. بافت‌ها و الگوهای متفاوتی کنار هم قرار گرفته‌اند اما ترکیبی دوست‌داشتنی و غنی را شکل داده‌اند که تجلیلی است بر ذهن شگفت‌انگیز سیاما و جزو بهترین پوستر فیلم ۲۰۲۱.