همه چیز درباره سریال وست ورلد

سریال وست ورلد (Westworld) یک سریال علمی‌تخیلی دیستوپیایی (آوارشهر یا مدینه فاسده) و نئووسترن است که جاناتان نولان و لیسا جوی آن را برای «اچ‌بی‌او» خلق کرده‌اند. تولید و عرضه این سریال – که بر اساس فیلمی به همین نام محصول ۱۹۷۳ (به نویسندگی و کارگردانی مایکل کرایتِن) و تا حدی دنباله آن با عنوان «فیوچرورلد» (Futureworld) محصول ۱۹۷۶ شکل گرفته – از اکتبر ۲۰۱۶ آغاز شده و قرار است با فصل پنجم به پایان برسد که هنوز جزییات تولید و پخش آن به طور رسمی اعلام نشده است.
نمایش اولیه «وست‌ورلد» در «اچ‌بی‌او» با استقبال چشمگیر علاقه‌مندان روبه‌رو شد و تا جایی پیش رفت که فصل اول سریال را به رکورد بیشترین تماشای فصل اول یک سریال اریژینال «اچ‌بی‌او» رساند. فصل اول با تحسین منتقدان هم مواجه شد به‌خصوص برای بازی‌ها، جلوه‌های بصری، روایت، مضامین و موسیقی متن رامین جوادی. تحسین این سریال در فصل‌های بعدی هم ادامه یافت اما عناصر خاصی از داستان و شخصیت‌پردازی‌هایش با انتقاد روبه‌رو شدند. جوایز و افتخارهای بسیاری هم نصیب سازندگان سریال شده است که تا امروز می‌توان به کسب ۹ جایزه امی پرایم‌تایم از ۵۴ نامزدی‌اش اشاره کرد.

۳۵ نمونه از بهترین سریال های خارجی ۲۰۲۱

داستان و نقد فصل اول وست ورلد

ماجرای قسمت اول سریال وست ورلد west world با نام  The Original از این قرار است که یکی از برنامه‌نویس‌ها به نام برنارد، ناگهان متوجه می‌شود که رفتارهای جدیدی از جانب میزبانان سر می‌زند که پیش از این، اثر و نشانی از آن وجود نداشته است! برنارد احتمال می‌دهد که این رفتارها در نتیجه به‌روزرسانی که اخیرا انجام شده، اتفاق افتاده است. با جریان این فصل از سریال وست ورلد که همراه می‌شوید، آنچه به جذابیت قصه می‌افزاید، گره و معماهایی است که در هر قسمت ایجاد شده و در قسمت بعد به آن پاسخ داده می‌شود؛ البته برخی معماها نیز بی‌پاسخ می‌مانند تا در نهایت پس از گذشت چند قسمت، مخاطب به پاسخ آن می‌رسد.

نظر منتقدان درباره فصل اول

منتقدان زیادی فصل اول را ستودند. امتیاز میانگین این فصل در «راتن تومیتوز» ۸.۱ از ۱۰ بر اساس ۳۸۴ نقد شد و در «متاکریتیک» ۷۴ از ۱۰۰ بر اساس ۴۳ نقد. مری مک‌نامارا در «لس‌آنجلس تایمز» نوشت: «منصفانه نیست که فقط بگوییم این سریال، حد عالی اثر تلویزیونی را به نمایش می‌گذارد. «وست‌ورلد» محصولی است نماینده آثار تفکربرانگیز تلویزیونی که مخاطبش را سرگرم می‌کند در حالی که جنبه تاریک‌تر سرگرمی را نیز مورد بررسی قرار می‌دهد.» دیوید ویگند هم در «سن فرانسیسکو کرانیکل» نوشت: «ابتدا نمی‌شود به‌راحتی سریال را فهمید اما به هر حال شما را با شیوه داستان‌گویی هوشمندانه خارق‌العاده و نامعمول، جلوه‌های بصری قدرتمند و بازی‌هایی با جزییات استثنایی جذب می‌کند.» جف جنسن هم در «انترتینمنت ویکلی» آورد: «عمق «وست‌ورلد» در پرسیدن سوال‌هایی درباره پول، اختیار و آنچه ما را انسان کرده، پنهان نشده است بلکه در طرح این مسائل است که ما می‌توانیم انسان‌تر از آن باشیم که به خودمان اجازه داده‌ایم یا این‌که داستان‌های ما می‌توانند غنی‌تر و پرمعناتر از آن چیزی باشند که فرهنگ به ما اجازه می‌دهد.» چنین بود که فصل دوم «وست‌ورلد» به یکی از کنجکاوی‌برانگیزترین سریال‌های آتی آن روزها بدل شد.

داستان و نقد فصل دوم سریال Westworld

ماجرای فصل دوم سریال وست ورلد همچنان با دیالوگ‌های فصلی همراه است؛ در این فصل از سریال سوال‌هایی درباره هستی و هدف بشر از زندگی مطرح می‌شود؛ سوال‌هایی که اغلب کلیشه‌ای و تکراری است اما همچنان از این قدرت برخوردار است که ذهن مخاطب را درگیر کند. شاید در فصل دوم این سریال تعداد این سوال‌ها و پرداختن به آن‌ها بسیار بیشتر از فصل یک باشد، همین ویژگی باعث می‌شود مخاطب پس از تماشای این فصل چیزی به خانه ذهن ببرد و تا مدت‌ها آنچه در این فصل تماشا کرده در خانه اول ذهنش باقی بماند.

نظر منتقدان درباره فصل دوم وست ورلد

این فصل هم نقدهای مثبتی از منتقدان گرفت اما میانگین آرای آن‌ها کمی تغییر کرد. در «راتن تومیتوز» امتیاز میانگین ۷.۹ از ۱۰ بر اساس ۴۷۰ نقد حاصل شد و در «متاکریتیک» امتیاز ۷۶ از ۱۰۰ بر اساس نقدهای ۲۹ منتقد. نظر اغلب منتقدان همچنان تحسین‌آمیز بود تا این‌که در آوریل ۲۰۱۸ نشریه «ورایتی» پس از پایان نمایش فصل دوم، مقاله‌ای را درباره روایت پیچیده سریال منتشر کرد و اندرو والِنستاین در آن چنین هشدار داد: «به نظر می‌رسد «وست‌ورلد» ایمان بیش از حدی به تماشاگرانش دارد و به این امید بسته است که آن‌ها مجذوب خطوط داستانی آن می‌شوند که همین‌طور نامحدودتر می‌شود و می‌توان گفت در کل، نفهمیدنی شده است. به این ترتیب، بعید نیست پایگاه طرفداران دوآتشه‌ای تشکیل بشود که خواهان انجام مشق چیدن تکه‌های پرشمار پازل‌های متعدد سریال باشند اما این پایگاه آن‌قدر بزرگ نخواهد بود که «اچ‌بی‌او» را راضی کند.»

داستان و نقد فصل سوم سریال وست ورلد

فصل سوم سریال وست ورلد، کم رمق، بی‌جان و کم هیجان‌ترین اپیزودها را دارد! فصل سوم این سریال به وضوح نشان می‌دهد که این اثر نقطه ضعف بزرگی برای به تصویر کشیدن داستانی طولانی دارد. ماجرای این فصل از ابتدای قصه فصل دوم شروع می‌شود و طوری پیش می‌رود که انگار تمام هدف این فصل چیزی جز پایان دادن به یک ماجرای طولانی نیست. نکته جالب در رابطه با فصل سوم سریال وست ورلد این است که پیمان معادی نیز در آن بازی می‌کند.

نظر منتقدان درباره فصل سوم Westworld

این فصل هم با استقبال منتقدان روبه‌رو شد اما در نیمه دوم آن، از شدت تحسین‌ها کاسته و بر طرح نقاط ضعف سریال افزوده شد. در «راتن تومیتوز» امتیاز میانگین ۷ از ۱۰ بر اساس ۲۲۲ نقد به دست آمد و در «متاکریتیک» امتیاز ۶۴ از ۱۰۰ بر اساس ۲۳ نقد. برایان لوری در «سی‌ان‌ان» نوشت: «سریال هر روز درک‌نشدنی‌تر و پیچیده‌تر از قبل می‌شود، دست‌کم برای تماشاگری که نمی‌خواهد به خودش زحمت بدهد و تمام روابط و مناسبات و داده‌های قبلی را به خاطر بیاورد. در ضمن این واقعیت که مرگ در دنیای «وست‌ورلد» همیشگی نیست هم به نوبه خودش اوضاع را پیچیده‌تر کرده است، آن هم در میان عدم قطعیت این‌که چه کسی حقیقتاً انسان است و چه کسی واقعاً نیست.» کریستن بالدوین هم تعبیر منتقدان مخالف را مبنی بر این‌که سریال راهش را گم کرده در «انترتینمنت ویکلی» چنین به زبان آورد: «پس از سه فصل رفت‌وآمد و تقلا در میان چرخه‌های تکرارشونده زمان – که به گونه‌ای دیوانه‌وار پیچیده‌اند – وقتش رسیده است که نویسندگان به دولورس، میو و برنارد اجازه بدهند که با زدن کلیدهای ترکیبی «کنترل-آلت-دیلیت» خودشان را نجات دهند.»

خلاصه داستان فصل چهارم وست ورلد

ماجراهای این فصل، هفت سال پس از پایان داستان فصل سوم روی می‌دهد و چنین توصیف شده است: «ادیسه‌ای تیره‌وتار پیرامون سرنوشت زندگی اندرویدها روی کره زمین؛ آن‌هایی که به شناخت حسی دست یافته‌اند.» در این فصل، یک پارک تفریحی با الگوبرداری از جامعه تبهکاری دهه ۱۹۳۰ ایالات متحده – که با عنوان «مافیای آمریکایی» شناخته می‌شود – خلق شده است.

نظر منتقدان درباره فصل چهارم وست ورلد

طبق انتظار، امتیاز میانگین منتقدان در سایت‌های جمع‌آوری آرای منتقدان پایین‌تر از فصل‌های اول و دوم است ولی در قیاس با فصل سوم کمی بهبود یافته است. در «راتن تومیتوز» امتیاز ۷.۴ از ۱۰ بر اساس ۳۵ نقد به دست آمده و در «متاکریتیک» امتیاز ۶۷ از ۱۰۰ بر اساس ۱۷ نقد. در ادامه بخش‌هایی از نظر سه منتقد را مرور می‌کنیم:

کولایدر | امتیاز ۹۱ از ۱۰۰

کارلی لِین | وقتی فصل اول «وست‌ورلد» در سال ۲۰۱۶ عرضه شد، حقیقتاً اثری مشابه آن در تلویزیون وجود نداشت؛ دست‌کم سریالی چنین خوش‌ساخت و پرجزییات که به طرفداران اجازه دهد نظریه‌های خود را در اشکال و اندازه‌های مختلف داشته باشند. فصل اول، ابتدا خودش را با روایتی در ظاهر خطی جا انداخت و در نهایت حقیقتش را برملا کرد. فصل دوم هم با مهارت، ساختار داستانی «چطور به اینجا رسیدیم» را از نقطه نظر مسئول برنامه‌ریزی شخصیت اصلی، یعنی برنارد لو (با بازی جفری رایت) پیش برد. فصل سوم مسیر به‌مراتب سرراست‌تری را برگزید و دولورس (اون ریچل وود) مبارزه میزبانان علیه بشریت را به دنیای خارج از وست‌ورلد هدایت کرد و با استفاده از یک هوش مصنوعی به نام رحبعام اهدافش را پیش برد؛ و گرچه او خودش را فدا کرد اما باید می‌دانستیم که کار این جهان با او تمام نشده است.

به هر حال فصل چهارم با الگوی حقیقی «وست‌ورلد»، همان ابتدا چند معما را پیش روی ما می‌گذارد تا دوباره درگیر سوال‌هایی پیرامون واقعیت‌مان شویم؛ اما این بار همه چیز در کنترل تهدیدی اهریمنی‌تر قرار دارد… حس آشنایی، کل فصل را در بر گرفته است که بخشی از آن به خاطر ارجاع‌های مختلف به خطوط داستانی قبلی است… فصل چهارم با توجه به انبوه خرده‌پیرنگ‌هایی که تا اینجا در «وست‌ورلد» مطرح شده‌اند می‌توانست از شبکه گسترده‌ای از معماها و راه‌حل‌ها رونمایی کند که البته نتیجه خوبی نداشت و احتمالاً به دلیل بیش از حد پیچیده و شلوغ شدن از دست می‌رفت؛ اما سازندگان در این فصل، یک بار دیگر هوشمندانه عمل کرده‌اند و دست‌شان را به اندازه کافی رو می‌کنند تا حرکت‌شان به سوی اوج را شروع کرده باشند. با وجود این، «وست‌ورلد» هنوز به اقتدارش در شروع کار نرسیده است. سریال در این فصل نیز همچنان مرزهای خود را گسترش می‌دهد اما به جای این‌که دچار اغتشاش بیش‌تر شود، تماشاگرش را با چرخش‌ها و پیچش‌های هیجان‌انگیز و غافلگیری‌هایی روبه‌رو می‌کند که می‌توانند او را تا پایان فصل همراه کنند.

تلگراف | امتیاز ۸۰ از ۱۰۰

کریس بِنیئن: بعضی درام‌های تلویزیونی از ایده تهی می‌شوند؛ اما برخی هم بر عکس عمل می‌کنند و هرچه التماس کنید باز هم ایده‌های خود را مطرح می‌کنند! «وست‌ورلد» از همین دسته دوم است. داستان فصل سوم خارج از پارک تفریحی و در لس‌آنجلس واقعی در سال ۲۰۵۲ روی می‌داد؛ جایی که انسان‌ها، «برده» ابررایانه‌ای به نام رحبعام شده بودند که آن‌ها را در مسیرهای انتخابی پیش می‌برد. خیلی هوشمندانه است که می‌بینیم انسان‌ها تفاوتی با روبات‌های پارک تفریحی یا همان «میزبان‌ها» ندارند و فقط در ظاهر چنین به نظر می‌رسد که آزادی و اختیار دارند، در حالی که داستان‌های زندگی‌شان از پیش نوشته شده است… حالا در فصل چهارم با ورقی تازه از این کنترل و محدودیت آزادی طرف هستیم که دوباره لذت‌های تماشای این سریال را برای علاقه‌مندانش تکرار می‌کند.

ورایتی | امتیاز ۶۰ از ۱۰۰

دانیل دِ آداریو: چهار قسمت اول فصل چهارم بیش‌تر وقت‌ها بامزه و سرگرم‌کننده هستند؛ و لحظه‌های جالب و تندوتیز و عناصر همیشگی را دارند؛ و به عنوان یک طرفدار جدی سریال، به‌خصوص در ابتدای راه، همچنان «وست‌ورلد» را سرگرم‌کننده می‌دانم و همین مقدار هم برایم کافی است؛ اما سخت می‌توان تصور کرد که دو خالق سریال از عهده همین هم برآیند؛ نویسندگانی که کاوشی هیجان‌انگیز در مسائلی چون معنای انسان بودن را شروع کردند و حالا دارند ما را در دل هزارتویی گم می‌کنند که خودشان همین‌طور بر پیچیدگی آن می‌افزایند.

امتیازهای تماشاگران و منتقدان به فصل چهارم Westworld

پس از مرور امتیاز کاربران سایت «آی‌ام‌دی‌بی» و دو سایت مطرح جمع‌آوری آرای منتقدان (که این امتیازها برای کلیت سریال هستند) می‌توانید خیلی کوتاه درباره بازخورد منتقدان به هر فصل بخوانید و در ادامه، بخشی از نظرهای سه منتقد را درباره فصل چهارم «وست‌ورلد» مطالعه کنید:

ردیف	نام سایت	امتیازدهنده‌ها	امتیاز میانگین	تعداد آراء
۱	IMDb	کاربران	۸.۶ از ۱۰	حدود ۴۸۳ هزار کاربر
۲	متاکریتیک	منتقدان برتر	۷۱ از ۱۰۰	بر اساس ۱۱۳ نقد
۳	راتن تومیتوز	عموم منتقدان	۸۱ از ۱۰۰	بر اساس بیش از هزار نقد

وست ورلد از کجا شروع شد؟

وست‌ورلد دومین سریالی است که پس از «فراسوی وست‌ورلد» (Beyond Westworld) محصول ۱۹۸۰ بر اساس داستان مایکل کرایتن ساخته می‌شود. البته سریال اول که نامش رفت و «سی‌بی‌اس» آن را پخش می‌کرد، پس از سه قسمت لغو شد.

کمپانی برادران وارنر بازسازی فیلم «وست‌ورلد» (کرایتن، ۱۹۷۳) را از اوایل دهه ۱۹۹۰ در نظر داشت که سرانجام پس از جدایی مدیر اجرایی استودیو، جسیکا گودمن، در سال ۲۰۱۱ دوباره مورد بررسی قرار گرفت. جری واینتراب (تهیه‌کننده و بازیگری که در سال ۲۰۱۵ درگذشت) پس از موفقیت «پشت چلچراغ» (Behind the Candelabra) در ۲۰۱۳، «اچ‌بی‌او» را متقاعد کرد که چراغ سبز تولید قسمت آزمایشی «وست‌ورلد» را بدهد. او پروژه را با جاناتان نولان و همکار نویسنده‌اش لیسا جوی در میان گذاشت که پتانسیل رسیدن به اثری به‌مراتب جاه‌طلبانه‌تر از فیلم اصلی را در آن دیدند. سرانجام ۳۱ اوت ۲۰۱۳ بود که «اچ‌بی‌او» خبر سفارش قسمت آزمایشی سریال را اعلام کرد. «انترتینمنت ویکلی» سال ۲۰۱۶ گزارش داد که نویسندگان و تهیه‌کنندگان «وست ورلد» روی تولید پنج فصل حساب باز کرده‌اند.

البته گزارش‌های بعدی «هالیوود ریپورتر» از احتمال شش‌فصلی شدن سریال هم خبر دادند تا این‌که نولان در پایان فصل سوم این‌جور تکلیف را روشن کرد: «من و جوی هرگز درباره تعداد فصل‌ها صحبت نکردیم. همه چیز دائم در حال تغییر است و شرایط هم یکسان نمی‌ماند. فکر می‌کنم زمانی که مشغول ساخت این سریال شدیم، دقیقاً متوجه نبودیم که با چه پروژه دشواری سروکار داریم؛ و هر فصل ممکن است چند سال زمان ببرد تا ساخته شود. البته ما طرح و برنامه‌ریزی داشتیم ولی دقیقاً به تعداد خاصی از فصل‌ها فکر نکرده بودیم. شروع و میانه و پایان برای ما مشخص بود و همواره به این موضوع توجه می‌کردیم که چقدر از داستان برای روایت باقی مانده است.»

نگارش فیلمنامه، منابع الهام و مضامینی از Westworld

جی. جی. آبرامز در مقام یکی از تهیه‌کنندگان اجرایی سریال، پیشنهاد کرد که داستان از زاویه دید «میزبانان» روایت شود، موضوعی که نولان می‌گوید از آن حسابی بهره بردند و باعث شد که بتوانند بازی‌های مختلفی را در روایت داشته باشند. نولان از بازی‌های ویدیویی مختلفی مثل «بایوشاک: بی‌کران» (BioShock Infinite)، «رستگاری رِد دِد» (Red Dead Redemption) و «اِلدِر اسکورولز ۵: اِسکای‌ریم» (The Elder Scrolls V: Skyrim) هم الهام گرفت که به گفته خودش در آن‌ها «نویسنده بازی، باید روایتی را خلق کند که در آن طیف اخلاقیات قهرمان دیده شوند و فرصت بروز پیدا کنند.»

در طول مرحله تحقیق بود که فیلم‌های سرجو لئونه به عنوان منبعی برای ارجاع‌های بصری و شخصیتی به کار نویسندگان سریال آمدند و رمان‌های فیلیپ کی. دیک از منظر وضعیت‌های پیچیده‌ای به دردشان خورد که به هوش مصنوعی برمی‌گشت. آن‌ها برای شکل دادن به جهان داستانی «وست‌ورلد» و روایت درهم‌تنیده‌اش، با نویسندگان بازی «سرقت بزرگ اتومبیل» (Grand Theft Auto) نیز مشورت کردند. ایده پاک نشدن اطلاعات و خاطرات میزبان‌ها، مگر در صورت حذف فیزیکی‌شان، از عموی مهندس نولان آمد که به او گفت سازمان امنیت ملی آمریکا سه بار روی هاردهای رایانه‌ها کپی می‌کرد و سپس با دریل آن‌ها را سوراخ می‌کرد تا مطمئن شود که همه اطلاعات روی هاردها به طور کامل نابود شده‌اند. در فیلم سال ۱۹۷۳ «وست‌ورلد»، یک دنیای رُمی و یک دنیای قرون وسطایی هم هست اما نولان آن‌ها را کنار گذاشت. البته عناصر قرون وسطایی بعداً در منطقه‌ای فانتزی به نام «پارک چهار» مورد استفاده قرار گرفتند که اولین بار در قسمت دوم فصل سوم با عنوان «ردیف زمستان» (The Winter Line) دیده می‌شود.

نولان در جایی هم توضیح داد که سریال با شخصیت‌های مهمان – کسانی که برای استفاده از امکانات دنیاهای ساختگی پول پرداخت می‌کنند – قصد کاوش در این موضوع را دارد که «چرا خشونت در اغلب داستان‌هایی هست که ما دوست داریم تماشا کنیم اما بخشی از آن چیزی نیست که دوست داریم انجام بدهیم.» وجود مستقل شخصیت‌های بدون بازی‌کننده در بازی‌های ویدیویی نیز الهام‌بخش ایجاد خطوط داستانی مستقلی در سریال شد که در چرخه‌ای پیوسته از نو تکرار می‌شوند. «این لذت‌های خشونت‌زده، پایان‌های خشونت‌زده‌ای هم خواهند داشت.» این نقل قول از «رومئو و ژولیت» زمانی استفاده می‌شود که ویروسی در میزبان‌ها فعال می‌شود که فهم آن‌ها از وجودشان را دگرگون می‌کند. «وست‌ورلد» در باب ایده‌هایی پیرامون ذهن دوجایگاهی (Bicameral Mind: یکی از فرضیه‌های بحث‌برانگیز روان‌شناسی که می‌گوید مغز انسان دو بخش دارد: یکی تصمیم‌گیرنده و سخن‌گو و دیگری شنونده و مطیع) هم کاوش می‌کند؛ نظریه‌ای از جولیئن جِینز روان‌شناس که گفته هوشیاری و آگاهی، نتیجه شکسته شدن دیوار میان این دو بخش به دلیل قرارگیری فرد در برابر محرک جدید است.

 

رامین جوادی و موسیقی وست‌ورلد

موسیقی اورجینال این سریال را رامین جوادی تصنیف کرد که پیش از این با نولان در سریال «مظنون» (Person of Interest) هم کار کرده بود. تم اصلی با ترکیب نت‌های باس، آرپژ ملایم و ملودی خلق شد که همگی در خدمت ایده و فضای یک پارک تفریحی هستند. «وست‌ورلد» برای حاشیه صوتی‌اش از ترانه‌های محبوب زیادی بهره برد و آن‌ها را بازسازی کرد که هزینه خرید حقوق‌شان از ۱۵ تا ۵۵ هزار دلار متفاوت بود. رامین جوادی درباره استفاده سریال از ترانه‌های امروزی چنین توضیح داده است: «سریال از نظر تاریخی ناهنجار و ناهمگون است. با یک پارک تفریحی وسترن طرف هستیم اما روبات‌ها در آن حضور دارند. پس چرا نباید از ترانه‌های امروزی استفاده می‌کردیم؟ و این خودش یک استعاره است که در تم اصلی سریال هم به گوش می‌رسد.» جوادی اعتبار این ایده را به نولان نسبت داده است.

سوال و جواب‌هایی درباره سریال Westworld

• پنج مروارید در سریال Westworld چه کسانی هستند؟

به نظر می‌رسد برنارد یکی از مرواریدهایی بود که شارلوت/دولورس در پایان فصل گذشته از آن گریخت. این پنج مروارید کسانی نیستند جز: دولورس، شارلوت، موسیاشی، مارتین، برنارد.

• چند پارک در سریال وست ورلد وجود دارد؟

۶ پارک موضوعی در این اثر وجود دارد. این مهم را می‌توان از شش جهانی که در تبلیغ این اثر توسط HBO انجام می‌شود، دریافت.

• چرا فصل سوم سریال وست ورلد فقط ۸ قسمت دارد؟

فصل سوم این سریال شامل ۸ قسمت می‌شود که دو قسمت کمتر از هر دو فصل قبل است و این به این دلیل است که نولان و جوی تصمیم گرفتند که این فصل را بی‌دلیل طولانی نکنند.

جوایز و افتخارات سریال Westworld

• نامزد جایزه بهترین بازیگر زن مکمل در گلدن گلوب
• نامزد جایزه بهترین سریال درام در گلدن گلوب
• برنده جایزه بهترین بازیگر زن مکمل در امی
• برنده ۴۷ جایزه و ۱۶۴ نامزدی در دیگر مراسم‌های مختلف

عوامل و بازیگران سریال وست ورلد

• بازیگران:
  ایوان ریچل وود (در نقش دولورس ابرناتی)
  جفری رایت (در نقش برنارد لوو)
  اد هریس (در نقش مرد سیاه پوش)
  تاندیو نیوتن (در نقش مایو میلای)
  تسا تامپسون (در نقش شارلوت هیل)
  جیمز مارسدن (به عنوان تدی سیل)
  لوک همسورث (در نقش اشلی استابز)
  آنجلا سارفیان (به عنوان کلمنتین پنی فدر)
  آنتونی هاپکینز (در نقش دکتر رابرت فورد)
  سیمون کوارتمن (در نقش لی سایزمور)
  رودریگو سانتورو (در نقش هکتور اسکاتون)
  شانون وودوارد (در نقش السی هیوز)
  جیمی سیمپسون (در نقش ویلیام)
  تالوله رایلی (در نقش آنجلا)
  بطلمیوس اسلوکوم (در نقش سیلوستر)
  لئوناردو نام (در نقش لوتز)
  اینگرید بولسی بردال (در نقش آتش بس)
  بن بارنز (در نقش لوگان)
• آهنگساز: رامین جوادی
• کشور سازنده: آمریکا
• زبان اصلی: انگلیسی
• ژانر: علمی–تخیلی، درام، مهیج، وسترن
• سازنده: جاناتان نولان، لیزا جوی
• شبکه اصلی: اچ‌بی‌او
• بر پایه: وست‌ورلد اثر مایکل کرایتون