مصاحبه با کارن پیستوریوس بازیگر فیلم «نامتعادل»؛ از بازگشت به سینما تا بازی مقابل راسل کرو
کارن پیستوریوس، تجربه حضور در فیلم «نامتعادل» را شگفت‌انگیز اما سورئال توصیف می‌کند؛ مصاحبه این بازیگر را در فیلیمو شات بخوانید.
کارن پیستوریوس بازیگر آفریقایی-نیوزیلندی فیلم‌هایی همچون «غرب آهسته» (با عنوان اصلی «Slow West»)، «موتورهای فانی» (با عنوان اصلی «Mortal Engines») و «گلوریا بل» (با عنوان اصلی «Gloria Bell») است. او امسال با فیلم «نامتعادل» (با عنوان اصلی «Unhinged») دوباره در یک فیلم سینمایی ظاهر شده است. این فیلم تریلر، داستان مادر جوانی به نام ریچل هانتر (با بازی کارن پیستوریوس) را روایت می‌کند؛ زنی که به تازگی طلاق گرفته و هر روز پسرش را به مدرسه می‌برد. اما روزی از روزها، پس از جر و بحث با یک راننده (با بازی راسل کرو) پشت ترافیک، ریچل به هدف حملات وحشیانه او تبدیل می‌شود. تجربه‌ای که کارن از بازی در فیلم «نامتعادل» بدست آورد را تنها می‌توان شگفت‌انگیز اما سورئال توصیف کرد. در مصاحبه با کارن پیستوریوس بازیگر فیلم «نامتعادل» با فیلیمو شات همراه باشید.
پس از بازی در فیلم «موتورهای فانی»، کارن دست از سینما کشیده بود و در یک مغازه پارچه‌فروشی در سیدنی کار می‌کرد. اما یک تماس و دعوت برای شرکت در تست بازیگری فیلم مهیج «نامتعادل» او را دوباره به سینما سوق داد. طی چند ساعت، کارن خود را به نیواورلئان رساند تا در آزمون هنرپیشگی شرکت کند. بازگشت از این سفر، چندین ماه به تعویق افتاد؛ چرا که او خیلی زود به عنوان نقش اصلی فیلم انتخاب شد و هفته بعد هم جلوی دوربین قرار گرفت. او پیش از این هم در چند فیلم و سریال بازی کرده بود، اما فیلم «نامتعادل» اولین فیلم بلند او به عنوان بازیگر نقش اصلی است.
فیلم «نامتعادل» یکی از اولین فیلم‌هایی است که پس از تعطیلی سینماها به علت شیوع ویروس کرونا رنگ اکران سینمایی به خود خواهد دید. البته فیلم ۱۶ جولای در آلمان به نمایش گذاشته شد ولی هیجان اکران در سینماهای آمریکا به خودی خود هیجان تعقیب‌وگریزهای فیلم را دوچندان می‌کند.
دریک بورت در مقام کارگردان، داستانی زنی را به تصویر کشیده که همراه پسرش در ترافیک گرفتار شده است.؛پس از چند بوق ممتد بر سر یک راننده دیگر و سبقت از او، دوباره کمی جلوتر به همدیگر برخورد می‌کنند. ریچل (با نقش‌آفرینی کارن پیستوریوس) و تام کوپر (همان راننده عصبانی با بازی راسل کرو) نمی‌توانند همدیگر را ببخشند و پس از ردوبدل شدن چند جمله تهدیدآمیز، متوجه می‌شویم که تام تعادل روانی ندارد و این روزها شرایط سختی را می‌گذراند. این تهدیدها در ادامۀ فیلم ما را به یک بازی کشت و کشتار، سرشار از صحنه‌های اکشن دعوت می‌کنند.
نقد فیلم جا به جایی شاهدخت ۲ | دنباله جذاب یک فیلم محبوب برای تعطیلات کریسمس
در حال حاضر، کارن پیستوریوس بازیگر فیلم «نامتعادل» از وحشت و هراس این اثر فرسنگ‌ها فاصله دارد؛ او به نیوزیلند بازگشته، جایی که وقتی ۱۲ساله بود، خانواده‌اش از آفریقا به آنجا مهاجرت کردند. او دراین‌باره می‌گوید: «من حالا در جایی امن، وسط اقیانوس هستم؛ طبیعتی زیبا پر از درخت، کوه، گاو و سگ. پس باید بگویم بسیار خوش‌شانس هستم.».
• تو در یکی از اولین فیلم‌هایی که بعد از پاندمی اکران می‌شود حضور داری. چه احساسی نسبت به این موضوع داری؟ آیا تا به حال به آن فکر کرده‌ای؟
کارن پیستوریوس: «(با خنده) اگر مردم زیادی مرتب این جمله را به من نمی‌گفتند، شاید هیچگاه به فکرش نمی‌افتادم. به نظرم این موضوع اهمیت چندانی ندارد. فیلم به خودی خود برایم چیزهای تازه‌ای داشت؛ تجربه‌ای جدید با بازی در نقش اصلی یک فیلم استودیویی. فضای فیلم بسیار سورئال است و شاید برقراری ارتباط با آن کمی دشوار باشد اما من فکر می‌کنم فیلم‌ها و سینماها نقش مهمی در زندگی ما دارند. تجربه‌کردن چنین فضایی با گروهی از همکاران فوق‌العاده واقعاً یک موهبت است. امیدوارم مردم از فیلم لذت ببرند.»
• این فیلم با یک عصبانیت پشت ترافیک شروع می‌شود و به‌مرور همه‌چیز به هم می‌ریزد و اتفاقات وحشتناکی رخ می‌دهند؛ از بسیاری جهات، حسی فیلم القاء می‌کند کاملاً باورپذیر است.
پیستوریوس: «این همان چیزی است که من را به فیلم علاقه‌مند کرد. عنصر اصلی فیلم کاملاً واقعی است. بسیاری از ما بارها پشت ترافیک گیر کرده‌ایم و با راننده‌های دیگر درگیر شده‌ایم. اما فیلم این کش‌مکش را به سطح متفاوتی می‌رساند؛ جایی که شاید هیچ‌کس آن را تجربه نکرده باشد.»
• چطور این نقش به تو رسید؛ همان تست‌های بازیگری همیشگی؟
کارن پیستوریوس: «بله. همه چیز خیلی معمولی پیش رفت. من در سیدنی بودم و در اولین مرحله باید بخش کوتاهی را بازی می‌کردم و فیلم آن را برای تیم سازنده ارسال می‌کردم. در اتاق خوابم شروع به بازی کردم و از خودم فیلم گرفتم. اگرچه خیلی خجالت می‌کشیدم و تقریباً از ارسال آن منصرف شده بودم، اما درنهایت، ویدیو را ارسال کردم و این شروع کار بود.»
• چرا خجالت‌زده بودی؟
پیستوریوس: «من باید صحنه رانندگی را بازی می‌کردم و حس می‌کردم نتوانستم خوب این کار را انجام دهم. فکر می‌کردم بازی من خیلی طبیعی از کار درنیامده و این افکار اعصابم را به هم ریخته بود؛ موضوعی که اغلب با آن درگیر هستم. اما به هر ترتیبی که بود ویدیو را ارسال کردم و به سر کارم رفتم؛ من یک شغل نیمه‌وقت در مغازه پارچه‌فروشی داشتم. روز بعد، نماینده‌ام چندین تماس با من گرفته بود اما وقتی موفق به صحبت با من نشده بود به مغازه آمد. او گفت: «آنها می‌خواهند تو فردا به نیواورلئان سفر کنی و در جلسه مطالعه فیلمنامه با راسل شرکت کنی!» یک هفته بعد از آن روز، فیلمبرداری شروع شد. همه چیز برایم سریع پیش رفت.»
• پس قبل از آن‌که نقش را بگیری با راسل فیلمنامه را تمرین کردی؟
کارن پیستوریوس: «دقیقاً. بلافاصله پس از شنیدن حرف‌های نماینده‌ام به نیواورلئان پرواز کردم. این سفر ۳۰ ساعت طول کشید و اصلاً نتوانستم بخوابم. پس از آن‌که هوایپما در نیواورلئان فرود آمد، یک ساعت چُرت زدم. زمانی که راننده‌ام من را سوار کرد تا به محل جلسه برویم به او گفتم: «میشه لطفاً همینجوری رانندگی کنی، نمیدونم واقعاً میتونم تو این فیلم بازی کنم یا نه!». او همینطور در خیابان‌های شهر مشغول رانندگی بود تا آن‌که من اعتماد به نفسم را پیدا کردم. وقتی به محل جلسه رسیدم دریک و راسل آنجا بودند و برخورد خوبی با من داشتند. راسل و من در مورد نیوزیلند حرف زدیم و بعد، چند صحنه را بازی کردیم. پس از اتمام جلسه به هتل رفتم و پیش خودم می‌گفتم: «خُب، فردا قراره برگردم خونه.».»
• چطور فهمیدی که نقش ریچل را به تو داده‌اند؟
کارن: «داستانش بامزه است. من آن شب بیرون رفتم و راننده، شهر را به من نشان داد. با یکی از دوستانم ملاقات کردم و به او گفتم: «من قرار نیست این نقشو بگیرم.» او گفت: «میدونی چیه؟ از خودشون بپرس.» من آن لحظه به حرف دوستم خندیدم اما وقتی به هتل برگشتم کمی در موردش فکر کردم. پیش خود گفتم: «مگه چی برای از دست دادن دارم؟» نمی‌خواستم بی‌ادب باشم زیرا در این کار، نحوه رفتار اهمیت زیادی دارد. پیامی برای یکی از مسئولان پروژه فرستادم و پرسیدم: «خانم، آیا من در فیلم خواهم بود؟» احساس می‌کردم کار مسخره‌ای کرده‌ام. به مرور خوابم برد و وقتی صبح بیدار شدم، دریک با من تماس گرفت و خبر پذیرفته‌شدنم را داد.»
• کاراکتر راسل کرو در فیلم بسیار ترسناک است؛ آیا این حس وحشت سر صحنه فیلمبرداری هم وجود داشت؟
کارن پیستوریوس: «حس وحشتی که فیلم به مخاطب القاء می‌کند از جادوی تدوین نشئت گرفته است. من و راسل به‌ندرت صحنه‌ای مشترک داشتیم. بیشتر اوقات سکانس‌های مربوط به من تنها با بازی خودم فیلمبرداری می‌شد و گاهی هم با گابریل بیتمن، کسی که نقش پسرم را در فیلم بازی می‌کرد، به صورت مشترک سکانس‌ها را بازی می‌کردیم. حتی در صحنه‌ای که ما با تلفن در حال صحبت هستیم، به دلیل مشکلات مربوط به تأخیر در دریافت و ارسال صدا، ناظر فیلمنامه دیالوگ‌های راسل را برایم می‌خواند و من به آنها جواب می‌دادم. راسل کرو واقعاً انسان عزیزی است و من فقط در فیلم باید وانمود می‌کردم که از او می‌ترسم! این معجزه فیلمسازی است.»
• بزرگترین چالش تو برای بازی در فیلم «نامتعادل» چه بود؟
پیستوریوس: «فکر می‌کنم این که ۹۰ درصد اوقات فیلمبرداری را در ماشین بودیم و هیچ تهویه هوایی وجود نداشت، برایم یک چالش بزرگ بود. به نظر خسته‌کننده و ناچیز می‌آید، اما هوای گرم بیرون واقعاً آزاردهنده بود. برای آن‌که صدای کولر ماشین در فیلم نباشد مجبور بودیم آن را خاموش کنیم. بعضی مواقع می‌دیدم که دماسنج خودرو عدد ۶۰ درجه سانتی‌گراد را نشان می‌دهد. در آغاز فیلمبرداری، دریک از من می‌خواست که عرق کنم اما هوای ماشین آنقدر گرم بود که پس از مدتی، تمام تیم سعی داشتند کاری کنند که عرق کردن من متوقف شود.»
• پس از اتمام فیلمبرداری، آیا به شغل قبلی‌ات در مغازه پارچه فروشی بازگشتی؟
کارن پیستوریوس: «نه اما خواهم رفت. من واقعاً عاشق کار در پارچه‌فروشی هستم. شغل قبلی من هم پارچه فروشی در یک فروشگاه دیگر بود. من از بودن در کنار مردم لذت می‌برم و نمی‌دانم تا کِی می‌توانم آزاد و راحت این کار را انجام دهم. من همچنین در یک کارگاه سفالگری کار می‌کنم. امیدوارم بتوانم برای تفریح این کارها را انجام دهم.»
منبع: Variety
