در جشنواره بین‌المللی فیلم مستند ایران یا «سینما حقیقت» چه گذشت؟
سیزدهمین دوره جشنواره مستند «سینما حقیقت»، روز گذشته به کار خود پایان داد.
سیزدهمین دوره جشنواره مستند «سینما حقیقت»، روز گذشته به کار خود پایان داد. نام این جشنواره با الهام از «سینما وریته» انتخاب شده است ولی اصولا رویکرد سینمایی خاصی را به فیلمسازان تحمیل نمی‌کند؛ جز ساخت آثار مستند. بزرگترین رویداد مستند کشور، که هرساله فیلمسازان بسیاری را در ایران درگیر می‌کند، امسال با استقبال نسبتا قابل‌قبول مخاطبین هم همراه بود. پس از موفقیت «در جستجوی فریده» و استقبال خیلی خوب از آن در سینماها و راهی اسکار شدن این فیلم، مردم علاقه خاصی به تماشای مستند نشان داده‌اند و تماشاگران زیادی برای تماشای فیلم‌های جذاب این دوره از جشنواره «سینما حقیقت» در پردیس سینمایی چهارسو جمع شدند. برای اطلاعات بیشتر، با فیلیمو شات همراه باشید.
در پایان سیزدهمین دوره جشنواره «سینما حقیقت»، جوایز بخش‌های مختلف به عناوین زیر اهدا گردید:
تندیس هنر و تجربه: به‌صورت مشترک به «جایی برای فرشته‌ها نیست» ساخته سام کلانتری و «خط باریک قرمز» ساخته فرزاد خوشدست
بهترین کارگردانی فیلم مستند کوتاه: «آبشار» ساخته علی شهابی نژاد
بهترین کارگردانی فیلم مستند نیمه‌بلند: «گلوله‌باران» ساخته مرتضی پایه‌شناس و حسین مؤمن
بهترین کارگردانی فیلم مستند بلند: «خسوف» ساخته محسن استادعلی
جایزه ویژه هیأت داوران: «آدور» ساخته محمدصادق اسماعیلی
جایزه ویژه دبیر جشنواره: «خط باریک قرمز» ساخته فرزاد خوشدست
جایزه بهترین فیلم: «گلوله‌باران» ساخته مرتضی شعبانی
جایزه ویژه تماشاگران: «جایی برای فرشته‌ها نیست» ساخته سام کلانتری
آخرین اخبار چهاردهمین جشنواره سینما حقیقت
همچنین امروز صبح، پنج فیلم پرمخاطب جشنواره هم معرفی شدند؛ این فیلم‌ها به ترتیب، «جایی برای فرشته‌ها نیست»، «پروژه ازدواج»، «صحنه‌هایی از یک جدایی»، «تارهای ممنوعه» و «قُرقبان» بودند.
با توجه به حال و هوایی که امسال بر جشنواره حاکم بود، از طریق مخاطبان می‌شد فهمید که فیلم‌های سال جاری ارتباط خیلی خوبی با مخاطب برقرار کرده‌اند. آقای صالحی (وزیر ارشاد) البته دلیل این استقبال را نه‌فقط کیفیت فیلم‌ها که نحوه اجرا هم دانست. وی در گفتگویی، یکی از دلایل مهم استقبال مخاطبان از جشنواره را برنامه‌ای دانست که برگزارکنندگان در دستورکار قرار داده بودند؛ طبق این برنامه، اکران هر فیلم در طول دوره جشنواره، بیش از یکبار انجام می‌شد و فرصت دیدن آثار را به تماشاگران بیشتری می‌داد. او همچنین تماشاگران امسال جشنواره را «حرفه‌ای‌تر» نامید.
از بین فیلم‌های مستند بلند امسال جشنواره، چند نمونه را انتخاب کرده‌ایم و برای تماشا توصیه می‌کنیم:
«جایی برای فرشته‌ها نیست»: اگر از مستند «صفر تا سکو» که یکی دو سال پیش در بخش هنر و تجربه با استقبال خیلی خوبی مواجه شد خوشتان آمده است، «جایی برای فرشته‌ها نیست» را حتما ببینید. فیلم، درباره تیم زنان هاکی ایران است که با مشکلات مالی بسیار زیاد، برای حضور در عرصه‌های جهانی تلاش می‌کند. مستندی که ریتم نسبتا خوبی دارد و در عین تلخی قصه، لحظات شیرینی را هم در خود جا داده است.
«خط باریک قرمز»: «خط باریک قرمز» که پیش‌تر در بخش بین‌الملل جشنواره فجر و چند جشنواره جهانی دیگر هم جوایزی را برده بود، یکی از بهترین مستندهای امسال است. جدا از خوش‌ساخت بودن، فرزاد خوشدست (کارگردان فیلم)، دست روی موضوع بسیار جذاب و دشواری گذاشته که تماشایش را بسیار لذت‌بخش می‌کند. گروهی نوجوان بزهکار ساکن در کانون اصلاح و تربیت، باید تئاتری را اجرا کنند تا بتوانند یک روز را بیرون از زندان بگذرانند. موضوع فیلم ممکن است ما را به یاد فیلم موفق چند سال پیش برادران تاویانی، «سزار باید بمیرد» بیندازد ولی رویکرد خوشدست در اجرا و پیشبرد قصه، چیزی کاملا متفاوت است. او درواقع، روند بهبود هرکدام از این نوجوانان آسیب‌دیده را از طریق هنر تئاتر بررسی و مایِ بیننده را در آن شریک می‌سازد.
«تارهای ممنوعه»: مستند جذاب حسن نوری، از همان ابتدا همدلی تماشاگر را برمی‌انگیزد و تا به انتها شما را روی صندلی نگه می‌دارد. «تارهای ممنوعه» حکایت سفر غیرقانونی یک گروه راک زیرزمینی شامل چند ایرانی افغانی الاصل برای اجرای کنسرتی در بامیان افغانستان است. موسیقی راک در افغانستان کاملا ممنوع است و این موضوع، سفر و شخصیت‌ها را بسیار جذاب می‌کند. از طرف دیگر، نوری به تعادل درستی در روایت رفتن تا بامیان و معرفی هرکدام از شخصیت‌ها و پیش‌زمینه‌هایشان رسیده است. پایان فیلم با وجود تلخی‌اش، تماشاگر را به درک درست و جالبی از زندگی مهاجرین افغانستانی در ایران می‌رساند.
«صحنه هایی از جدایی»: وحید صداقت، پرتره‌ای از اصغر فرهادی در حین ساختن مهم‌ترین فیلمش، «جدایی نادر از سیمین» ساخته است. خود موضوع و فرهادی به ذاته آنقدر جذاب‌اند که هر نوع تماشاگر سینما را قلقلک می‌دهند؛ به‌خصوص که بعید می‌دانم کسی در ایران مانده باشد که «جدایی نادر از سیمین» را ندیده باشد. فیلم، پر است از لحظات پشت‌صحنه، تمرین‌های بازیگران و صحبت‌های فرهادی درباره اثر. در این بین، نظر خیلی از بزرگان سینمای جهان مثل ژان کلود کریر، میلوش فورمن و مایک لی را هم درباره فیلم خاص فرهادی می‌شنویم. صداقت، خیلی خوب توانسته در تدوین، به ریتم درستی برای رفت‌وآمد بین بخش‌های مختلف فیلمش دست پیدا کند و صحنه‌هایی از «جدایی» را تبدیل به یکی از دیدنی‌ترین مستندهای امسال جشنواره «سینما حقیقت» نموده است.
جدا از این چهار فیلم، آثار بسیار تماشایی و قابل‌اعتنای دیگری هم وجود داشتند که بعضی از آن‌ها حتی در بخش مسابقه ملی هم حاضر نبودند ولی تماشایشان در صورت اکران خالی از لطف نخواهد بود. از میان این آثار می‌توان به «رویای آب» ساخته محمد واعظی، «امید شهر خسته» کار مشترک مصطفی حاجی قاسمی و مریم الهامیان و «رنج زیر پوست» ساخته محسن جعفری راد، «خسوفِ» محسن استاد علی و «پروژه ازدواج» کار مشترک حسام اسلامی و عطیه عطارزاده اشاره کرد که همگی فیلم‌های بسیار جذاب و جالبی بودند و تجربه جشنواره امسال را بسیار لذت‌بخش کردند. امید است که در سال‌های آتی هم جشنواره «سینما حقیقت»، حتی بیشتر از امسال، تب‌وتاب حضور گسترده مردم را به خود ببیند؛ به‌خصوص که با توجه به کیفیت فیلم‌های امسال احتمالا در سال‌های آتی حتی شاهد آثار بسیار بهتری خواهیم بود.
