آنچه درباره فیلم می دسامبر باید بدانیم

بهترین فیلم های عاشقانه جهان؛ ۳۹ پیشنهاد

خلاصه داستان فیلم می دسامبر

می دسامبر May December برداشتی بسیار آزاد از زندگی یک معلم مدرسه آمریکایی و مجرم جنسی، مری کی لتورنو، و رابطه عاشقانه رسوایی‌برانگیز او با یکی از دانش‌آموزانش ویلی فوالو، است. رابطه نامتعارف آن‌ها زمانی‌که ویلی تنها ۱۲ سال داشت، شروع شد. علی‌رغم مداخلات قانون و حبس طولانی‌ مدت لتورنو، رابطه عاشقانه آن‌ها از بین نمی‌رود. چراکه لتورنو در حالی‌که در زندان بود، بچه‌های فوالو را به دنیا ‌آورد و در نهایت پس از آزادی در سال ۲۰۰۵، با او ازدواج کرد. اما همانطور که از سبک مرسوم هینز انتظار می‌رود، او این داستان را به نامتعارف‌ترین شکل بازگو می‌کند. می دسامبر روی بازیگری با هنرنمایی ناتالی پورتمن تمرکز می‌کند که به ملاقات گریسی (جولین مور) و جو (چارلز ملتون) می‌رود که رابطه عاشقانه نامتعارف‌شان در روزنامه‌ها و مجلات زرد سروصدا به پا کرده است. او می‌خواهد برای بازی در فیلم درباره زندگی آن‌ها تحقیق کند. زوج نامتعارف، اکنون دو فرزند در آستانه فارغ‌التحصیلی از دبیرستان دارند. در نگاه اول، ازدواج غیر سنتی آن‌ها از آنچه الیزابت انتظار دارد، قابل پیش‌بینی‌تر به‌نظر می‌رسد. اما به زودی، مشاهدات او احساساتی را که برای مدتی طولانی خاموش و مسکوت بوده‌اند، برملا می‌سازد و لایه‌های بسیار عمیق‌تری از این رابطه بدنام چنددهه‌ای آن‌ها آشکار می‌کند…

 

بازیگران فیلم می دسامبر

ناتالی پورتمن در نقش یک بازیگر

فیلم می دسامبر، اساسا بیشتر از هر چیزی فیلم دو بازیگر اصلی‌اش است. فیلمی که در آن ناتالی پورتمن به عنوان یک بازیگر سعی کند یاد بگیرد که چگونه نقش جولین مور را در متن فیلمی دیگر ایفا کند! ناتالی پورتمن، زمانی‌که تنها ۱۳ سال داشت، با بازی در نقش شخصیت ماتیلدا در فیلم لئون یا حرفه‌ای Léon لوک بسون، به شهرت رسید. کارنامه پورتمن طیف متنوع و گسترده‌ای از فیلم‌ها، از دنیای مارول و جنگ ستارگان تا کمدی‌ها و درام‌های جدی‌تر را شامل می‌شود. به‌طوری که در کارنامه او هم فیلم‌های بلاکباستری‌ای مانند جنگ ستارگان (تهدید شبح، انتقام کلون و انتقام سیت)، ثور: دنیای تاریک Thor: The Dark World، ثور: عشق و تندر Thor: Love and Thunder و هم فیلم‌هایی خارج از جریان اصلی‌ای مانند شب‌های بلوبری من My Blueberry Nights، دارجلنیگ محدود The Darjeeling Limited و ترانه به ترانه Song to Song، به چشم می‌خورند. اما شاید اکثر علاقه‌مندان سینما، پورتمن را با نقش برنده اسکارش در فیلم قوی سیاه Black Swan دارن آرونوفسکی، به یاد بیاورند.

پنجمین همکاری جولین مور با تاد هینز

همانطور که اشاره کردیم جولین مور، نخستین بار در درام روانشناختی تکان‌دهنده ایمن با هینز همکاری کرد و بعد از آن در ۳ فیلم دیگر او، دور از بهشت، من آنجا نیستم و شگفت‌زده Wonderstruck نیز به نقش‌آفرینی پرداخت. مور یکی از تحسین‌شده‌ترین بازیگران زن آمریکایی محسوب می‌شود و بازی‌های برجسته‌ و به‌یاد ماندنی‌ای در فیلم‌های دیگری مانند برش‌های کوتاه Short Cuts، شب‌های عیاشی Boogie Nights، مگنولیا Magnolia، ساعت‌ها The Hours، نقشه‌ ستارگان Maps to the Stars و هنوز آلیس Still Alice، از خود به یادگار گذاشته است. او نیز در سال ۲۰۱۵ بخاطر بازی در فیلم هنو آلیس، جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن را از آن خود کرد.

سایر بازیگران می دسامبر

چارلز ملتون که نقش همسر جولین مور را در فیلم بازی می‌کند، برای علمکرد برجسته‌اش ستایش‌های زیادی کسب کرده است. این بازیگر جوان بیش‌تر بخاطر بازی در درام‌های نوجوانانه‌ای مانند خورشید هم یک ستاره است The Sun Is Also a Star و سریال تلویزیونی ریوردیل Riverdale، شناخته می‌شود. کوری مایکل اسمیت که پیش از این در کارول Carol و شگفت‌زده با هینز کار کرده بود، یکی دیگر از بازیگران مطرح می دسامبر است. از دیگر بازیگران فیلم می‌توان به پایپر کردا، دی دبلیو موفت، الیزابت یو، گابریل چانگ و لارنس آرانسیو، اشاره کرد.

بهترین‌ فیلم های بیوگرافی و زندگینامه ای تاریخ

درباره تاد هینز؛ کارگردان فیلم می دسامبر

می دسامبر نهمین فیلم بلند داستانی تاد هینز در طول ۴ دهه فیلمسازی است. فیلم‌های هینز عموما به ایده‌های پست مدرنیستی‌ای مانند هویت و جنسیت به عنوان مفاهیم برساخته اجتماعی، می‌پردازند. قهرمانان او همواره شخصیت‌هایی به لحاظ اجتماعی ناسازگار هستند که هویت و جنسیت ساختارشکنانه‌‌شان، آن‌ها را در تضاد با هنجارهای پذیرفته شده جامعه قرار می‌دهد. همچنین او در فیلم‌هایش به زنان و دغدغه‌ها و مشکلات روزمره‌شان می‌پردازد. فیلم‌های هینز علاوه بر به چالش کشیدن مفاهیم تثبیت شده هویت و جنسیت، مصنوعی و ساختگی بودن فیلم به عنوان یک رسانه را به مخاطبان یادآوری می‌کنند. به عنوان مثال می‌توان به استفاده از عروسک‌های باربی بجای بازیگران در فیلم کوتاه سوپراستار: داستان کارن کارپنتر Superstar: The Karen Carpenter Story و یا بکار گرفتن چند بازیگر برای بازی در نقش باب دیلن در فیلم من آنجا نیستم، اشاره کرد. هینز از لحاظ سبکی، فرمالیسم را بر ناتورالیسم ترجیح می‌دهد و اغلب سبک‌های سینمایی را به نفع سلیقه و نگاه خود غصب می‌کند و از نو دوباره آن‌ها را می‌سازد؛ از جمله بازآفرینی ملودرام داگلاس سیرک در دور از بهشت و استفاده خلاقانه از فرم مستند و ارجاعات بسیار به سینمای هنری دهه ۶۰ در من آنجا نیستم.

هینز نخستین فیلم خود به نام سم Poison را در سال ۱۹۹۱ ساخت، اما این دومین فیلم او ایمن بود که نام او را بر سر زبان‌ها انداخت. یک درام رواشناختی دیستوپیایی با بازی خیره‌کننده جولین مور که  در رده بهترین فیلم‌های دهه نود قرار می‌گیرد. می دسامبر اولین فیلم داستانی هینز از زمان تریلر حقوقی آب‌های تیره Dark Waters در سال ۲۰۱۹ محسوب می‌شود. البته او در این فاصله، مستند ولوت آندرگراوند The Velvet Underground رت درباره گروه راکی به همین نام کارگردانی کرد که در جشنواره کن به نمایش درآمد.

سایر عوامل سازنده می دسامبر

هینز، می دسامبر را براساس فیلمنامه‌ای از سمی برچ مقابل دوربین برده است. این اولین تجربه برچ در نگارش یک فیلمنامه بلند سینمایی محسوب می‌شود و ستایش‌های زیادی از جمله جایزه بهترین فیلمنامه سال را از طرف حلقه منتقدان فیلم نیویورک دریافت کرد. بنابراین می دسامبر نوید نویسنده‌ای خوش‌قریحه و بااستعداد را می‌دهد که احتمالا بعدها بیش‌تر از این‌ها از او خواهیم شنید. فیلمنامه برچ همچنین شانس بسیاری برای رقابت در مراسم اسکار امسال دارد و هیچ بعید نیست حتی بتواند با غلبه بر رقبای خود، برنده این جایزه بشود.

ناتالی پورتمن علاوه بر بازی در می‌ دسامبر، در کنار ویل فرل، از تهیه‌کنندگان آن است. هینز در می دسامبر برای اولین‌بار با فیلمبردار ثابت فیلم‌‌هایش (از زمان دور از بهشت)، ادوارد لاچمن، همکاری نکرده است. البته در ابتدا قرار بود که لاچمن فیلم را مقابل دوربین ببرد، اما در نهایت کریستوفر بلاولت، فیلمبردار آثار کلی رایکارد، جایگزین او شد. فیلمبرداری اصلی در طی ۲۳ روز در ساوانا، جورجیا انجام شد و در نوامبر ۲۰۲۲ به پایان رسید. آفونسو گونسالوس که از زمان مینی‌سریال میلدرد پرس Mildred Pierce با هینز همکاری داشته، تدوین می دسامبر را انجام داده و آهنگساز برزیلی هموطنش، مارسلو زارووس، موسیقی آن را ساخته است. این دومین همکاری زارووس با هینز بعد از فیلم آب‌های تیره است.

جشنواره کن ۲۰۲۳؛ پرونده کامل فیلم‌ها و حاشیه‌ها

تاریخ پخش فیلم می دسامبر

می دسامبر، اولین‌بار در جشنواره فیلم کن در کنار فیلم‌هایی مانند قاتلان ماه گل به نمایش درآمد و با تحسین مخاطبان و منتقدان همراه شد. همچنین این فیلم شصت‌ویکمین دوره جشنواره فیلم نیویورک را افتتاح کرد. تازه‌ترین فیلم تاد هینز از تاریخ ۱۷ نوامبر اکران محدود خود را در سراسر آمریکا آغاز کرد و سپس از یک دسامبر از طریق نتفلیکس برای تماشا در دسترس قرار گرفت. این فیلم، همینک در فیلیمو هم قابل مشاهده است. با زیرنویس.

نقد و بررسی منتقدان درباره فیلم می دسامبر May December

سان فرانسیسکو کرونیکل | امتیاز: ۱۰۰ از ۱۰۰

میک لاسال | می دسامبر، ساده و سرگرم‌کننده و البته همچنین بسیار عمیق و جدی است. یک بار آن را ببینید و بعد برای مدتی طولانی به آن فکر کنید.

آیریش تایمز | امتیاز: ۱۰۰ از ۱۰۰

تارا بردی | ظاهرسازی‌های مضحک شخصیت‌ها همچون نقابی برای پدوفیلیا، گسلایتینگ و خود توجیهی‌، عمل می‌کنند. هینز به شکلی هوشمندانه یک نمایش ملودرام و احساسی را روی صحنه می‌برد تا این سوال را مطرح کند: شاید شما از از این کارها لذت می‌برید، اما باید آن‌ها را انجام بدهید؟

ایندی وایر | امتیاز: ۹۱ از ۱۰۰

دیوید ارلیش | بازیگوشی‌های لحنی هینز گاهی تحت تاثیر استحکام خدشه‌ناپذیر بافت احساسی فیلم قرار می‌گیرند. اما در اینجا در یکی از خنده‌دارترین و به ظاهر ساده‌ترین فیلم‌های هینز، قدردانی از نبوغ او برای استفاده از هنر به عنوان وسیله‌ای برای کشف حقیقت، آسان‌تر از همیشه است.

لیتل وایت لایز | امتیاز: ۹۰ از ۱۰۰

هانا استرانگ | می دسامبر با زوم‌های دراماتیک و تنش‌های خانوادگی اغراق شده‌ای که فیلم‌های پدرو آلمودوار را به یاد می‌آورد، خنده‌دارترین فیلم هینز تا به امروز است.

آستین کرونیکل | امتیاز: ۸۹ از ۱۰۰

کیمبرلی جونز | می دسامبر با فیلمنامه‌ای از سمی برچ و براساس داستانی از او و الکس مکانیک، و با ارجاعاتی بسیار به فیلم‌هایی مانند پرسونا Persona از اینگمار برگمان و فارغ‌التحصیل The Graduate مایک نیکولز، تاحدودی مانند یک رویا پیش می‌رود.

اسکرین دیلی | امتیاز: ۸۰ از ۱۰۰

جاناتان رامنی | هینز با می دسامبر کاری خیره‌کننده انجام می‌دهد و به شکل ماهرانه‌ای یک اثر سایکودرامای فراداستانی ارائه می‌دهد (فراداستان شیوه‌ای از روایت‌گری است که در آن نویسنده یا خالق به شکلی بر ساختگی بودن جهان خود تاکید می‌کند).

هالیوود ریپورتر | امتیاز: ۷۰ از ۱۰۰

دیوید رونی | تاد هینز در اینجا به قلمروی سرک می‌کشد که برای او آشنا است؛ خودشناسی و برداشت عمومی، هویت و ثنویت (دوگانگی)، صراحت و نمایشگری، هنجارهای اجتماعی و نافرمانی‌های جنسیتی. اما تلاطم‌های احساسی داستان، بخاطر رویکرد آن در نهایت به چیزی تا حدی خفیف و بی‌اثر ختم می‌شوند.

نیویورکر | امتیاز: ۶۰ از ۱۰۰

ریچارد برودی | چارچوب دراماتیک قصه بقدری صلب و مهر و موم شده است که هینز هیچ مجرا یا شکافی در آن برای پرداختن به انبوه جزئیاتی که داستان فیلم بر آن‌ها دلالت دارند – شامل هنر، پول، قدرت و پیش‌داوری -، باقی نمی‌گذارد. نتیجه اگرچه جذاب و اثرگذار است، اما با اینحال ناقص و ناتمام به‌نظر می‌رسد.

کلایدر | امتیاز: ۵۸ از ۱۰۰

تریز لاکسون | در حالی‌که هینز در می دسامبر در بهترین کیفیت خود نیست، گروه بازیگران بااستعداد فیلم و داستان جذابش، آن را به یک تجربه سرگرم‌کننده تبدیل می‌کنند.

واشینگتن پست | امتیاز: ۵۰ از ۱۰۰

مایکل اوسالیوان | می دسامبر گاهی اوقات مانند بازجویی‌ای از ماهیت دیریاب و دسترس‌ناپذیر حقیقت به‌نظر می‌رسد.

 

نقد فیلم می دسامبر برگرفته از سایت امپایر

استیو گرین | در فیلم جدید بازیگوشانه و تلخ تاد هینز، دو غول بازیگری نقش زنان فریبکار و سلطه‌جویی را بازی می‌کنند که مذبوحانه تلاش دارند به هر قیمتی که شده به آنچه می‌خواهند برسند و همه این‌ها را در پوشش ظاهری معقول و محترمانه انجام می‌دهند. این رویکردی جذاب است که در ابتدا در تضاد با طرح قصه جدی فیلم درباره سوء‌استفاده جنسی از کودکان و آسیب‌های روانی گذشته، به‌نظر می‌رسد. می دسامبر با سکوت‌های پرتنش و لحن طعنه‌آمیز گزنده خود، داستان بازیگری به نام الیزابت (ناتالی پورتمن) است که برای تحقیق درباره نقشی با یک زوج، گریسی (جولین مور) و جو (چارلز ملتون)، دیدار می‌کند. زوجی که اکنون ۲۴ سال از مواجهه آن‌ها با یک رسوایی – و در پی آن به زندان افتادن گریسی -، می‌گذرد. زیرا این رابطه زمانی شروع شد که گریسی ۳۶ ساله و جو ۱۳ ساله بود.

این سفر ظاهرا برای هر دو طرف سودمند است: الیزابت می‌تواند عادات رفتاری گریسی را مطالعه کند و نیم نگاهی به پشت پرده رابطه آن ها بیندازد تا بتواند به این طریق اجرایی باورپذیر و معتبر ارائه بدهد، و از سویی دیگر گریسی و جو با او همراهی می کنند به این امید که الیزابت تصویری همدلی برانگیز از آن‌ها مجسم کند.آن‌ها دو دهه گذشته را با تظاهر به اینکه همه چیز عالی و بر وفق مراد است، سپری کرده‌اند و وانمود می‌کنند که هرگز شادتر از این نبوده‌اند. اما با ورود بازیگر و سوالات هدفمندی که مدام از آن‌ها می‌پرسد، تنش‌های سرکوب‌مانده و پنهان و رازهای تاریک درونشان شروع به فوران می‌کنند. پورتمن که گاهی لحنی صمیمانه و گاهی لحنی تحقیرآمیز از خود نشان می‌دهد، الیزابت را درست مانند سوژه‌اش به شکلی حیله‌گرانه بازی می‌کند. زمانی‌که این دو زن با هم در تعامل‌اند، تنش‌ها و رقابت تکبرآمیز میان‌شان، به کمدی سیاه عجیب و غریب و هیجان‌انگیز نهفته در جهان فیلم، قدرت می‌بخشد.

هینز قبلا استعداد خود در ملودرام‌های به سبک داگلاس سیرک، با کارول و دور از بهشت به نمایش گذاشته است. او در اینجا، این ساختار را حفظ می‌کند، اما لحن پر زرق و برق و اتمسفر پرشور و سرمست‌کننده‌ای را که در فیلم‌های سیرک دیده می‌شود، کنار می‌گذارد و در عوض به حال و هوای استریلیزه فیلم موفق سال ۱۹۹۵ خود، ایمن، نزدیک می‌شود. می دسامبر با موسیقی پیانو پرجلوه خود و زوم‌های خنده‌دار و دیالوگ‌های تکان‌دهنده و تقریبا ناخوشایند، به سمت یک تله‌نوولا (نوعی از سریال‌های تلویزیونی) می‌رود. آنچه باعث می‌شود می دسامبر فراتر از اپیزودی از مجموعه تلویزیونی‌ای مانند خانمان خانه واقعی The Real Housewives قرار بگیرد، تعادل دقیقی است که هینز میان عناصر ملودراماتیک فیلم و هسته سرد و حزن‌انگیز آن به وجود می‌آورد. جو زیر سایه گریسی مانند کودکی سردرگم و مطیع زندگی می‌کند، در حالی‌که گریسی با لباس‌های پاستلی و مجلل و لحن صحبت کردن نوک زبانی کودکانه‌اش، در وضعیت رشد ناتمام و متوقف شده خود گیر افتاده است.

اگرچه برخی نمادگرایی‌ها کمی صریح هستند، اما این اجرای بازیگران است که باعث درخشش می‌ دسامبر می‌شود. همچنین عملکرد چشمگیر ملتون را در مقابل دو غول بازیگری فیلم نمی‌توان نادیده گرفت. بازی هوشمندانه و دقیق ملتون، ما را در معرض آسیب‌هایی قرار می‌دهد که این دو زن – گرگ‌هایی در لباس میش – به او تحمیل می‌کنند. می دسامبر با ظاهر شوخ و سرگرم‌کننده‌اش و معناهای عمیق بسیار در زیر لایه رویی آن، تنها یک هجویه استادانه از مناسک زندگی در حومه شهر نیست. این فیلمی درباره یک رابطه عجیب و غریب و منحصربفرد و در مورد ماهیت بازیگری و نمایش است.

 

امتیاز سایت های سینمایی به فیلم

تا زمان آماده سازی مطلب

وبسایت	میانگین امتیاز
IMDB	۷ از ۱۰
کاربران متاکریتیک	۶.۸ از ۱۰
منتقدان راتن تومیتوز	۹۲ درصد بر اساس ۲۵۱ نقد
کاربران راتن تومیتوز	۷۰ درصد
منتقدان متاکریتیک	۸۵ درصد براساس ۵۱ نقد

مصاحبه با کارگردان فیلم می دسامبر

تاد هینز: پیدا کردن چارلز برای نقش جو یک معجزه بود

• فیلمنامه در طول ایام کووید در سال ۲۰۲۰ توسط ناتالی پورتمن به من رسید و من واقعا به آن علاقه‌مند شدم. در آن زمان صحبت‌های خوبی در مورد آن با ناتالی انجام دادیم. او به فضای مبهم و همراه با عدم قطعیت فیلمنامه و شیوه‌ای که مخاطبان شاید به شخصیت او نزدیک شوند، علاقه بسیاری داشت. من گفتم: «این زن منو یاد کسی میندازه. نقشی برای یک زن ۵۹ یا ۶۰ ساله داریم که باید او را انتخاب کنیم». برای فهمیدن اینکه او به جولی (جولین مور)‌ علاقه‌مند است یا نه، جای زیادی برای تردید وجود نداشت. زمانی‌که ناتالی شنید که می‌خواهم آن را کارگردانی کنم، بسیار هیجان‌زده شد.
• شخصیت الیزابت کسی است که امتیاز و قدرتی که به عنوان یک بازیگر دارد کتمان می‌کند. در حالی‌که گریسی به‌نظرم نمی‌تواند با حقیقت روبرو شود. و در نهایت آنچه فیلم به آن تبدیل می‌شود، نوعی دوئل قدرت‌ حول تصور اینکه چه کسی قوی‌تر است، به‌نظر می‌رسد: شخصی که به دنبال حقیقت است یا آنکه انکارش می‌کند. از بسیاری جهات می‌توان گفت که هر دو شحصیت حالت‌های مختلفی از انکار را دارند و فکر می‌کنم در نهایت این گریسی است که این رقابت را برنده می‌شود.
• ما چند بازیگر کره‌ای آمریکایی بزرگ را برای نقش جو ملاقات کردیم. من عکسی از چارلز دیدم و با خودم گفتم: «نه، او خیلی جذاب است». سپس فیلمنامه‌خوانی او را تماشا کردم. او بدون هیچ جهت‌گیری‌ای از جانب من، تنها چند صحنه را خواند و من بارها نگاهش کردم. ..علی رغم اینکه هنگام خواندن فیلمنامه بازیگران دیگری بیشتر به تصورم نزدیک بودند، می‌توانستم گذشته و حال شخصیت جو را در چارلز ببینم. این یک معجزه بزرگ بود که او را برای بازی در نقش جو پیدا کردیم.

 

پوستر فیلم می دسامبر