به وقت شام

مسیر «بادیگارد» ادامه پیدا کرد؛ چه از نظر جهان بینی و تفکر سیاسی و چه از نظر تلاش برای ساخت اکشن، این بار با حجمی بیشتر از همیشه. کسانی که قبلا خواستار توقیف فیلمی چون «موج مرده» بودند یا با موضع انتقادی «به رنگ ارغوان» مشکل داشتند، از فیلم جدید حاتمی کیا به شدت حمایت کردند. پیش از این، برای «از کرخه تا راین» و «خاکستر سبز» از کشور خارج شده بود که درنهایت هر دو فیلم های احساسات گرایانه و تأثیرگذاری بودند اما «به وقت شام» یک اکشن خشن و عصبانی درباره داعش بود. جشنواره، این بار سعی کرد تا اهدای جایزه بهترین کارگردانی از او دلجویی کند. در اقدامی غیرمنتظره، حاتمی کیا که از واکنش های منفی منتقدان نسبت به فیلمش به شدت عصبانی بود، پشت تریبون رفت و سخنرانی معروف و پرحاشیه ای را ادا کرد. موضع تند حاتمی کیا که واکنش های متفاوتی را نیز به همراه داشت، یادآور دوران فیلمسازی آرمانگرایانه او در دهه شصت بود.