کوپال

زندگی را تاخت نزن! (در وبلاگ فیلیمو بخوانید)

متأسفانه برخی از عناوین و القاب به سادگی خرج می شوند و هر کسی می تواند ادعای هر چیزی را داشته باشد. حال اگر یک نفر بیاید و ذیل همین عناوین، کاری انجام دهد که واقعاً شایسته و درخور اسم و رسمی است که به او و فعالیتش نسبت داده اند، هویت و شأن آن عنوان را دوباره به آن بازمی گرداند. فیلم سینمایی «کوپال» علی رغم تمام ایرادهایی که یک فیلم اولی می تواند داشته باشد و دارد، به معنای واقعی کلمه، فیلمی از سینمای مستقل است که هنر و تجربه ای نو و متفاوت را در آن می توانید پیدا کنید. فیلمی که برخلاف کلیشه های رایج و گیشه پسند سینما، جسورانه سعی در خلق اثری دارد که هم برای خود سازنده و هم برای دیگرانی در سینما که ترس از گام نهادن در فضاهایی این چنینی دارند، فتح باب موفقی محسوب می شود. بخش زیادی از موفقیت این فیلم که رنگ و بو، الفبا و شناسنامه ی خود را دارد شاید مرهون همین بدهکارنبودن معنوی و مادی کارگردان به سفارش دهندگان، یا حامیان مالی است. او مجبور نبوده است که طبق سلیقه و خوشآمد کسی فیلم بسازد. از جیبش خرج کرده و هرچه خواسته ساخته و با افتخار، اسمش را پای اثرش زده و پایش ایستاده است. بدیهی است که در شرایط اقتصادی آشفته ی سینمای ایران که یک ریال هم یک ریال است، این کار، شجاعت و جسارت می خواهد و خب کارگردان این جسارت را به خرج داده است و نفعش را هم برده است. موفقیت های فیلم و تحسین منتقدان داخلی و خارجی در متمایزبودن این فیلم، چه از نظر محتوا و چه از نظر فرم نسبت به آثار دیگر سینمای ایران گواه همین مطلب است.
«کاظم ملایی» پیش از این فیلم های کوتاه «منها» و «دیلیت» را در کارنامه ی خود داشته که تندیس بهترین فیلم کوتاه تجربی بیست و ششمین جشنواره ی بین المللی فیلم کوتاه تهران و تندیس بهترین کارگردانی تجربی چهاردهمین جشن خانه سینما را کسب کرده اند. «کوپال» اولین فیلم بلند سینمایی اوست که