قبل از انقلاب اسلامی ، هفت دانش آموز با هم قرار ملاقاتی را در چند سال آینده می گذارند. پس از انقلاب اسلامی آنها كه حال هر یك شغل و زندگی خاصی پیدا كرده اند، به قرار ملاقات می آیند. اما یكی از آنها كه وكیل دعاوی است به محل قرار نمی آید و ...
فیلم ضیافت به کارگردانی مسعود کیمیایی در سال 1378 ساخته شده است. این فیلم محصول کشور ایران و در ژانر خانوادگی و اجتماعی می‌باشد. در این فیلم فریبرز عرب نیا، پارسا پیروزفر و حسن جوهرچی به هنرمندی پرداخته‌اند.
هنوز یادمان است که روزگاری مسعود کیمیایی مطرح ترین کارگردان سینمای ایران بود و «قیصر» اولین پایه های سینمای جدی کشورمان را بنیان نهاد و به دلیل همین یادهاست که در این سال ها وقتی به تماشای آثار جدید او می نشینیم به جز یکی دو استثنا با بهت و ناباوری از خود می پرسیم که آیا آن چه دیده ایم ساخته ی کیمیایی است؟
هنوز هم توانایی های کیمیایی را در صحنه هایی از برخی از آثارش می بینیم، اما مدت ها ست که دیگر درخشش و استادی او به کل اثر راه نمی یابد و به چند صحنه خاص محدود می شود . آیا کار خالق «قیصر» و «داش آکل» و «غزل» و «گوزن ها» به جایی رسیده که ما باید فقط شاهد جرقه هایی از درخشش سابق او باشیم؟ همین؟
با نگاهی به آثار کیمیایی درمی یابیم که او در فیلم های پس از انقلاب اش از مخاطبان سابق خود فاصله گرفته و شاید به همین دلیل باشد که آمار فروش فیلم های سال های بعد از انقلاب کیمیایی نشان دهنده استقبال از فیلم های او نیست؛ در سال های پس از انقلاب حتی فیلم بسیار خوب «دندان مار» نیز فروش چندانی نداشت. اما در مجموع فروش اندک اغلب آثار کیمیایی در این سال ها و سماجت او در این که هنوز هم فیلم های او می توانند مردم را جذب کنند پرسش انگیز است. چرا که کیمیایی هنوز نتوانسته رگ خواب تماشاچی امروزی را به دست آورد ،و حتی نتوانست فروش «رد پای گرگ» را از ده میلیون تومان فراتر ببرد . فروش نسبتاً خوب «تجارت» را نیز نمی توان به پای کیمیایی نوشت. اگر جذابیت این فیلم به داستان آن مربوط می شد، فیلم های دیگر او نیز که خط و ربط داستانی منسجم تر و باورپذیرتری داشتند باید فروش بهتری می داشتند. مهم ترین دلیل فروش«تجارت» - که برازنده ترین نام را هم دارد - نگاه توریستی به کشور آلمان و به تصویر کشیدن در و دیوار یک شهر اروپایی و آدم های بی کاری ست که -گویا- جز زدن و رقصیدن کار دیگری ندارند.
همه چیز از همان قیصر شروع شد و جدال های قلمی بین منتقدان معروف آن سال ها. کاوسی و طاهری یک طرف و دوایی و گلستان و دریابندری طرف دیگر. دعوا سر این بود که چرا قیصر از برادران آب منگل انتقام گرفت؟ آن هم با چاقو. دست کم مطالبی که از آن دوران مانده این را نشان می دهد. هیچ کدام از این منتقدان فیلم را نقد نمی کردند آنها تفکر حاکم بر فیلم را نقد می کردند و این برای کیمیایی جوان بسیار تعیین کننده بود...(ادامه مطلب را می توانید از طریق لینک مطالعه کنید)
را انتخاب کنید.
دیدگاه های ضیافت