فیلم هیهات یک فیلم اپیزودی و با موضوعات اجتماعی و مفاهیم عاشورایی است...
فیلم هیهات به کارگردانی محمدهادی نائیجی در سال 1395 ساخته شده است. این فیلم محصول کشور ایران و در ژانر تاریخی می‌باشد. در این فیلم حمید فرخ نژاد، حامد بهداد، بابک حمیدیان، مینا ساداتی، خسرو شهراز , بهاران بنی احمدی به هنرمندی پرداخته‌اند.
روایت اول، داستان زندگی رحمان(حامد بهداد) است. رحمان به مادر پیر و در آستانه مرگش قول داده بود که او را به کربلا ببرد اما نتوانسته به قولش عمل کند. رحمان هنگامیکه برای فروش سنگ قدیمی خانوادگی خود به شوشتر می رود ضریح ساخته شده امام حسین(ع) را می بیند که شهر به شهر میگردد تا به کربلا برسد.رحمان از مسئولان می خواهد که کامیون حامل ضریح را به روستای آنها ببرند تا مادرش ضریح را زیارت کند اما مسئولان قبول نمی کنند و رحمان بی اجازه سوار بر کامیون می شود و در حالیکه پلیس او را تعقیب می کند ضریح را به روستا می برد. لحظه عبور ضریح از جلوی پنجره اتاق مادر رحمان از زیباترین سکانس های فیلم است.
دیدن عنوان «هیهات» برای این فیلم در همان گام اول ما را متوجه می کند که با چه اثری روبرو هستیم و البته این سوال را پیش می آورد که چرا سینما و سینماگران ما در طی این سال ها تا این حد نسبت به مفاهیم عاشورایی بی تفاوت بوده اند.اما خوشبختانه چهار فیلمساز جوان که صاحب شهرت نیز هستند، در جوانی به سراغ دغدغه های شخصی خود در ارتباط با قیام حضرت سیدالشهدا(ع) و مفاهیم نهفته در آن رفته اند و این تبدیل به یکی از امتیازات سینمای ایران در این شرایط شده است.
گاهی مشکل است که درباره یک فیلم بگوییم خوب است، بد است، متوسط است یا هر چه؛ نه فقط به خاطر موضوع انتخاب شده برای آن فیلم، به خاطر خاطره انگیز شدنش که امری جدا از کیفیت آن در تاریخ سینماست؛ همه ما از این دست فیلم ها را چندتایی در حافظه داریم، فیلم هایی که گاه کادرهای درستی هم ندارند، فیلمنامه های شتاب زده یا حتی اشتباهی دارند، اما حافظه یک نسل را با خود همراه کرده اند. در سینمای ایران هم از این گونه فیلم ها داریم؛ چه در دهه ۳۰، چه در دهه ۴۰ و چه در روزگار اوج سینمای موج نو؛ در سینمای دهه ۶۰ هم از این فیلم ها داریم. مخصوصا در سینمایی که اولش آیینی بود، بعد دفاع مقدسی شد، بعد هر دو. «هیهات» آشکارا متعلق به چنین رویکردی ا ست. البته نمی توان به قطعیت گفت که نسل جدید را با خود همراه می کند، چون به گمانم نه روایتش روایت نسل جدید است، نه از زندگی آن ها می گوید. اما روایت نسل قدیم تر هست، یعنی برای نسل ما درک انگیزه شخصیت ها در رسیدن به نقطه «تصمیم نهایی»شان آسان تر است تا برای نسل اخیر کافی شاپی، تلگرامی و اغلب با تکیه کلامی شبیه به این: «خب که چی؟!»
آفرین.سرمو بالا میگیرم.همینطوری
سلام .زیر نویسش نمیاد
قشنگ بود فیلمی با چهار روایت ولی یک مضمون.. ولی تلخ ترینش که اشکمو دراورد روایت دوم بود..
پر مغز بود عالی
عاااااالی بود دم سازنده اش گرم
عالی بود
فوق العاده بود👌
ارزشمند و قابل تامل بود
خیلی زیبا بود
خیلی خیلی زیبا بود ...با تمام روایت هاش اشک ریختم .....به امید روزی که از این سبک کارها در کشورمون بیشتر تولید بشه...
خیلی خوب بود
احساسی و خوب بود.
فوق العاده بود عالیییی❤❤❤❤
خیلی فیلم جذابی بود
بسیار عالی بود
بسیار پر معنا و با مفهوم بود
عالی بود
خیلی قشنگ بود ❤
معرکه بود
عالی
بسیارعالی✌🙏
بسیار عالی و دیدنی
افرین وتبارك الله.خداقوت