ایستگاه بهشت

در منظوم نقد کامل فیلم ایستگاه بهشت را بخوانید

ادر مقدس را بیشتر با «شور عشق» می شناسیم. همان فیلمی که برای اولین بار جایزه زرشک طلائی را گرفت با این حال شور عشق نه از این بابت بلکه به دلیل معرفی دو تن از ستاره های امروز سینمای ایران بهرام رادان و مهناز افشار که برای اولین بار جلوی دوربین می رفتند در ذهن ما مانده است. گویا دیگر این یکی از ابداعات این کارگردان شده تا هربار بازیگری جدید را به سینما معرفی کند. در فیلم ایستگاه بهشت نیز «سپیده خداوردی» اولین تجربه سینمایی خود را محک می زند. مقدس هنوز هم یکی از افتخارات خود را معرفی ستارگانی مثل رادان و افشار به سینمای ایران می داند اما سپیده خداوردی در این دو سالی که از ساخت فیلم می گذرد هنوز نتوانسته است به شهرت معمولی هم برسد.
ایستگاه بهشت که در جشنواره بیست و پنجم فیلم فجر به عنوان فیلم مهمان شرکت کرده بود اینک بعد از دو سال فرصت اکران یافته است. فیلم درباره نوازنده نابینایی است که دل باخته پرستارش می شود و همه تلاشش را می کند تا برای دیدن روی معشوق بینای اش را به دست آورد و این موجب یک ماجرای عاشقانه و البته نوعی مکاشفه درونی و عارفانه برای سروش می شود و فیلم تا مرز سینمای به اصطلاح معناگرا که دو سال پیش تازگی بیشتری داشت پیش می رود.