دو زن و مرد جوان روشنفکر امروزی، در بیغوله ای کثیف و خفه، به نام خانه زندگی مشترک دارند. قصه از آن جا آغاز می شود که مرد در غیاب زن، در حال دیدن فیلم ژانر خشونت و وحشت است و
فیلم پوزه چرمی به کارگردانی علیرضا کوشک جلالی در سال 1393 ساخته شده است. این فیلم محصول کشور ایران و در ژانر فیلم تئاتر و خانوادگی می‌باشد. در این فیلم محمد ولی زادگان , بهار کاتوزی به هنرمندی پرداخته‌اند.
نمایش نامه، زندگی یک زوج جوان آلمانی را در شبی که آبستن حوادث بی شماری است، به تصویر می کشد. شوهر، نویسنده ای است جوان و بسیار حساس و بی کار که در انتظار "کشف شدن" و موفقیت شغلی است.
این نویسنده جوان می خواهد از روزمرگی خشن و بی روح فرار کند و سعی می کند با تقلید قیافه و رفتار قهرمان بی بدیلش در فیلم "پوزه چرمی"، آرام آرام به هدفش نزدیک شود.
آخرین پس انداز همسرش را خرج خرید یک اره برقی می کند، پیش بندی خون آلود می پوشد، ویدیوی فیلم "کشتار با اره برقی تگزاس" را با صدای بلند پخش و اره برقی را روشن می کند، تا "بازی" پر هیجان و لذت بخشش را شروع کند. او در زندگی واقعی بسیار سرخورده است، اما در این لباس و در این بازی، احساس قدرت بسیار زیادی می کند و...
نمایشی سیاه و مدرن
"پوزه چرمی" یک نمایش سیاه و مدرن است. در این جا با دنیای خوش گذشته خداحافظی و امید به آینده به چالش کشیده می شود. در این نمایش، رنج و درد جامعه ای به تصویر کشیده می شود که تک تک انسان هایش در تنهایی جان کاه و روابطی بیمارگونه، دست و پا می زنند. تنهایی انسان ها و روابط سرد و تلخ در دنیای غرب، یکی از سرچشمه های قوی در به وجود آمدن تمام این خشونت ها است. آزمایش و جست و جو برای رسیدن به دنیایی غیر از دنیای موجود، از طریق راه های پر از خشونت، از همان ابتدا محکوم به شکست است.
زبان نمایش نامه بسیار تلخ و روند ماجرا، بسیار پر تپش است، گاه انسان را به اشتباه می اندازد. نمایش مابین دنیای واقعی و دنیای دروغین، عشق و خشونت، غریزه، دروغ و واقعیت های تلخ بدون بزک، سیر می کند. نمایش یک دیوانگی کاملاً روزمره که پشت ماسک پنهان شده است.
جست و جو در پی یافتن خویش، در پی دوستی و مطرح بودن در جامعه. تصویر دو انسان تنها، ناراضی و نا امید که با وجود تمام ناملایمات نمی خواهند لذت بردن از زندگی را فراموش کنند. آن دو در دالان های پیچ در پیچ و بی سر وته، چون شیطان به دور خود می چرخند.
"پوزه چرمی" اولین بار در سال در 1994 در "تئاتر تالیای هامبورگ" اجرا شد. پس از آن، تا کنون بیش از 300 کارگردان در شهرهای مختلف جهان، از جمله بوینس آیرس، پکن، لندن، لس آنجلس، بورکینا فاسو و تقریباً در تمام کشورهای اروپایی، این نمایش نامه را به صحنه برده اند.
خیلی خوب بود مخصوصا بازی داش ممد
عالی بود
عالی بود... چقدز حرفه ای..چه بازی هایی! معرکه بود
چ بازیه خوبی کرد بهار کاتوزی واقعا بینظیر بود
من که دوست داشتم. خیلی خوب بود.
ارزش دیدن نداره
اولا خیلی بی مزه بود خیلی خیلی بیخود بود دوما واقعا این ایرانیا چقدر اسکی بازن چون رفتن از روی یه فیلم خارجی که اسمشو نمیگم چون خیلی فیلم بدیه اسکی کردن واقعا خسته نباشید اسکی بازا حداقل وایسید خشک بشه کوهنوردی کنید