اپیزود اول: زن و شوهری پس از سالها همدیگر را می بینند. اپیزود دوم: مردی پس از سالها یاد عشق قدیمی اش می افتد. اپیزود سوم: زنی تصمیم می گیرد پس از مرگ شوهرش، کار او را ادامه دهد.
فیلم دوزخ برزخ بهشت به کارگردانی بیژن میرباقری در سال 1387 ساخته شده است. این فیلم محصول کشور ایران و در ژانر عاشقانه و خانوادگی می‌باشد. در این فیلم مهتاب کرامتی، آتیلا پسیانی، مسعود رایگان، امیر آقایی، پریوش نظریه، علی مصفا , رحیم نوروزی به هنرمندی پرداخته‌اند.
این نوشته، برگرفته از دیالوگ علی مصفا در اپیزود اول این فیلم سه اپیزودی، دوزخ، برزخ، بهشت به کارگردانی بیژن میرباقری است. عنوانی که شاید تمامی فیلم برپایه ی آن بنا شده و می شود از آن برداشت هایی کرد. دوزخ، برزخ، بهشت، سه اپیزود با موضوعات مختلف و البته در بستر خانواده و یک مکان ثابت و مشخص است. در هر سه اپیزود موضوع «جدایی» مطرح است؛ و اینکه باید «ادامه» داد. در اپیزود اول، زن (مهتاب کرامتی) و مرد (علی مصفا) از هم جدا شده اند. زن در غیاب مرد، طلاق غیابی گرفته و برای بردن تابلوی نقاشی اش به خانه بازگشته و مرد را در آنجا می بیند. تردید در زن، اورا به سمت مرد می کشد. مرد، بدنبال ایجاد رابطه یا بهتر است بگوییم ادامه ی رابطه با زن است.
علت انتخاب نام دوزخ برای این اپیزود کاملاً مشخص است. جهنمی که زن و مرد برای خود درست کرده اند و الآن بدنبال بهانه ای اند برای گریز از آن. واکنش زن، به مرد، هنگامی که او تلفنی به معشوقه ی تازه اش ابراز علاقه می کند، جالب است. نشان از این دارد که در قلب او جایی برای ادامه مانده. اما این اپیزود محکوم به دوزخ است. میرباقری با این فیلم انسانی و این اپیزود به گسست رابطه ای عاشقانه بین یک زن و مرد به راحتی یک لیوان آب خوردن در ظاهر و بسیار سخت در باطن اشاره دارد...(ادامه مطلب را می توانید از طریق لینک مطالعه کنید)
هیچ داستان خاصی نداشت
عالی عالی عالی
قسمت اول و دوم خیلی بی معنا و بی نتیجه ماند قسمت سوم مفهومی مرموز بود اول فک کردم شوهره مرده اما اونی که روح بود زنده بود
خیلی خوب بود
قشنگ بود
عالی بود
زیبا بود.. حاوی معانی عمیق زندگی
خوب بود
حوصله سر میبره ...
بیننده خاص خودشو میخواد
فیلمی نبود که بتونم باهاش ارتباط برقرار کنم
با دیدن این فیلم بیشتر برام مسلم شد که همه در برزخیم
زیاد جالب نبود
حالم بد شد😩
خیلی خسته کننده و بی سرو ته بود
خیلی بد و خسته كننده